າສາໄທ (ໄທ: ภาษาไทย) ເປັນພາສາໃນກຸ່ມພາສາໄຕ ເຊິ່ງເປັນກຸ່ມຍ່ອຍຂອງຕະກຸນພາສາກະ-ໄຕ ແລະ ເປັນພາສາລາຊະການ ແລະ ພາສາປະຈຳຊາດຂອງປະເທດໄທ[3][4] ມີການສົມມຸດຕິຖານວ່າພາສາໃນຕະກຸນນີ້ມີຖິ່ນກຳເນີດມາຈາກທາງພາກໃຕ້ຂອງປະເທດຈີນ ແລະ ນັກພາສາສາດບາງສ່ວນສະເໜີວ່າ ພາສາໄທໜ້າຈະມີຄວາມເຊື່ອມໂຍງກັບຕະກຸນພາສາອົດສະໂຕຣ-ອາຊີຕິກ ຕະກຸນພາສາອົດສະໂຕນີຊຽນ ແລະ ຕະກຸນພາສາຈີນ-ຕິເບດ. ພາສາໄທ ມີລັກສະນະການອອກສຽງຄ້າຍຄື ກັບ ພາສາລາວ.

ພາສາໄທ
ภาษาไทย
ອອກສຽງ/pʰāːsǎːtʰāj/
ພາກພື້ນ
ຊົນເຜົ່າຊາວໄທ, ຈີນ, ມາລາຢູ
ຈຳນວນຜູ້ເວົ້າ70 ລ້ານຄົນ  (2023)[1]
ຜູ້ເວົ້າພາສາທີສອງ 20 ລ້ານຄົນ ເຊິ່ງລວມຄຳເມືອງ, ອີສານ, ໄທຖິ່ນໃຕ້, ຂະແມເໜືອ[1]
ຕະກຸນພາສາ
ລະບົບການຂຽນ
ສະຖານະພາບທາງການ
ພາສາທາງການທຸງຊາດຂອງໄທ ໄທ
ທຸງຊາດຂອງສະມາຄົມປະຊາຊາດແຫ່ງອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ອາຊຽນ[2]
ພາສາຊົນກຸ່ມນ້ອຍທີ່ຮັບຮອງໃນທຸງຊາດຂອງປະເທດກຳປູເຈຍ ກຳປູເຈຍ (ເກາະກົງ)
ທຸງຊາດຂອງປະເທດມາເລເຊຍ ມາເລເຊຍ (ລັດເກີດາ, ລັດເປີລິສ, ລັດເຄລັນຕັນ ແລະ ເມືອງຮູລູເປຣັກ)
ທຸງຊາດຂອງປະເທດມຽນມາ ມຽນມາ (ຕະນາວສີ)
ຜູ້ວາງລະບຽບສຳນັກງານລາຊະບັນດິດສະພາ
ລະຫັດພາສາ
ISO 639-1th
ISO 639-2tha
ISO 639-3tha
Linguasphere47-AAA-b
ຜູ້ເວົ້າພາສາໄທ ບັນທຶກໃນບາງກອກ

ພາສາໄທເປັນພາສາທີ່ມີລະດັບສຽງຂອງຄຳແນ່ນອນ ຫຼື ວັນນະຍຸດເຊັ່ນດຽວກັບພາສາຈີນ ແລະ ອອກສຽງແຍກຄຳຕໍ່ຄຳ.

ຄວາມເປັນມາ

ດັດແກ້

ພາສາໄທເປັນພາສາທີ່ພັດທະນາມາຈາກພາສາໄທບູຮານ (ຫຼື ໄຕບູຮານ) ພ້ອມກັບພາສາໄຕອື່ນໆ ເຊັ່ນ ພາສາລາວ ຯລຯ.ອ້າງອີງ

ລະບົບສຽງ

ດັດແກ້

ພະຍັນຊະນະ

ດັດແກ້

ສຽງສັດທະອັກສອນພະຍັນຊະນະໃນພາສາໄທ (ສຽງແປງ) ມີຢູ່ນຳກັນ 21 ສຽງດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:

  ຮິມຝີປາກ
ທັງສອງ
ຮິມຝີປາກລຸ່ມ
-ແຂ້ວເທິງ
ປຸ່ມເຫງືອກ ຫຼັງປຸ່ມເຫງືອກ ເພດານແຂັງ ເພດານອ່ອນ ຜະໜັງຄໍ
ສຽງກັກ /p/
/pʰ/
ผ, พ, ภ
/b/
  /t/
ฏ, ต
/tʰ/
ฐ, ฑ*, ฒ, ถ, ท, ธ
/d/
ฎ, ฑ*, ด
    /k/
/kʰ/
ข, ฃ, ค, ฅ, ฆ
  /ʔ/
**
ສຽງນາສິກ   /m/
    /n/
ณ, น
      /ŋ/
 
ສຽງສຽດແຊກ   /f/
ฝ, ฟ
/s/
ซ, ศ, ษ, ส
        /h/
ห, ฮ
ສຽງປະສົມສຽດແຊກ       /t͡ɕ/
/t͡ɕʰ/
ฉ, ช, ฌ
     
ສຽງລົວລີ້ນ       /r/
       
ສຽງເປີດ         /j/
ญ, ย
  /w/
 
ສຽງຂ້າງລິ້ນ       /l/
ล, ฬ
       
* ฑ ສາມາດອອກສຽງໄດ້ທັງ /tʰ/ ແລະ /d/ ຂຶ້ນຢູ່ນຳຄຳສັບ.
** ສຽງ /ʔ/ ມີປາກົດຢູ່ໃນຄຳທີ່ມີສະຫຼະສຽງສັ້ນແລະບໍ່ມີພະຍັນຊະນະສະກົດ.

ສະຫຼະ

ດັດແກ້

ພາສາໄທມີສະຫຼະ 9 ໂຕ ໂດຍໃນນີ້ສາມາກແບ່ງອອກເປັນສະຫຼະສັ້ນ ແລະ ສະຫຼະຍາວ

ສັ້ນ ໂຕຢ່າງ ລາວ ຍາວ ໂຕຢ່າງ ລາວ
a กะ ກະ กา ກາ
o โต๊ะ ໂຕະ โต ໂຕ
ɤ เงิน ເງິນ ɤː เชิญ ເຊີນ
ɔ เกาะ ເກາະ ɔː ก่อ ກໍ່
u สุก ສຸກ อยู่ ຢູ່
ɯ อึ ອຶ (ຂີ້) ɯː คือ ຄື
i คิด ຄິດ ขีด ຂີດ
e เข็น ເຂັນ เขต ເຂດ
ɛ แกะ ແກະ ɛː แก้ ແກ້

ໄວຍາກອນ

ດັດແກ້

ໄວຍາກອນພາສາໄທມີລັກສະນະຄ້າຍຄືກັບພາສາໄຕອື່ນໆ. ການລຽນປະໂຫຍກໃນພາສາໄທແມ່ນ ຄຳປະທານ-ຄຳກຳມະ-ຄຳປະກອບ (subject-verb-object). ບໍ່ມີການ (tense) ຢ່າງແນ່ນອນຄືບັນດາພາສາເອີລົບ.

ລະບົບຂຽນ

ດັດແກ້

ອັກສອນໄທແມ່ນອັກສອນທີ່ໃຊ້ຂຽນພາສາໄທ ແລະພາສາກຸ່ມນ້ອຍອື່ນໆ ໃນປະເທດໄທ. ມີພະຍັນຊະນະ 44 ຮູບ ສະຫຼະ 21 ຮູບ ວັນນະຍຸດ 4 ຮູບ ແລະເຄື່ອງໝາຍອື່ນໆ ອີກຈຳນວນໜຶ່ງ. ພະຍັນຊະນະໄທຈະລຽນໂຕໄປຕາມແນວນອນ ແຕ່ຊ້າຍຫາຂວາ. ສ່ວນສະຫຼະຈະຢູ່ໜ້າ ເທິງ ລຸ່ມ ແລະຫຼັງພະຍັນຊະນະປະກອບຄຳແລ້ວແຕ່ຊະນິດຂອງສະຫຼະ.ໃສ່ແຫຼ້ງອ້າງອີງ

ອ້າງອີງ

ດັດແກ້
  1. 1.0 1.1 ແມ່ແບບ:Ethnologue18
  2. "Languages of ASEAN". Retrieved 7 August 2017.
  3. Diller, A.; Reynolds, Craig J. (2002). "What makes central Thai a national language?". In Reynolds (ed.). National identity and its defenders : Thailand today. Chiang Mai: Silkworm Books. ISBN 974-7551-88-8. OCLC 54373362.
  4. Draper, John (2019), "Language education policy in Thailand", The Routledge International Handbook of Language Education Policy in Asia, Abingdon, Oxon; New York, NY: Routledge, pp. 229–242, doi:10.4324/9781315666235-16, ISBN 978-1-315-66623-5, S2CID 159127015

ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນອື່ນ

ດັດແກ້
  • อภิลักษณ์ ธรรมทวีธิกุล และ กัลยารัตน์ ฐิติกานต์นารา. 2549.“การเน้นพยางค์กับทำนองเสียงภาษาไทย” (Stress and Intonation in Thai ) วารสารภาษาและภาษาศาสตร์ ปีที่ 24 ฉบับที่ 2 (มกราคม – มิถุนายน 2549) หน้า 59-76
  • สัทวิทยา : การวิเคราะห์ระบบเสียงในภาษา. 2547. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • Diller, Anthony van Nostrand. 2008. The Tai–Kadai Languages.
  • Gandour, Jack, Tumtavitikul, Apiluck and Satthamnuwong, Nakarin. 1999. “Effects of Speaking Rate on the Thai Tones.” Phonetica 56, pp. 123–134.
  • Li, Fang-Kuei. A handbook of comparative Tai. Honolulu: University Press of Hawaii, 1977. Print.
  • Rischel, Jørgen. 1998. 'Structural and Functional Aspects of Tone Split in Thai'. In Sound structure in language, 2009.
  • Tumtavitikul, Apiluck, 1998. “The Metrical Structure of Thai in a Non-Linear Perspective”. Papers presentd to the Fourth Annual Meeting of the Southeast Asian Linguistics Society 1994, pp. 53–71. Udom Warotamasikkhadit and Thanyarat Panakul, eds. Temple,Arizona:Program for Southeast Asian Studies, Arizona State University.
  • Apiluck Tumtavitikul. 1997. “The Reflection on the X’ category in Thai”. Mon–Khmer Studies XXVII, pp. 307–316.
  • อภิลักษณ์ ธรรมทวีธิกุล. 2539. “ข้อคิดเกี่ยวกับหน่วยวากยสัมพันธ์ในภาษาไทย” วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ. 4.57-66.
  • Tumtavitikul, Appi. 1995. “Tonal Movements in Thai”. The Proceedings of the XIIIth International Congress of Phonetic Sciences, Vol. I, pp. 188–121. Stockholm: Royal Institute of Technology and Stockholm University.
  • Tumtavitikul, Apiluck. 1994. “Thai Contour Tones”.Current Issues in Sino-Tibetan Linguistics, pp. 869–875. Hajime Kitamura et al., eds, Ozaka: The Organization Committee of the 26th Sino-Tibetan Languages and Linguistics,National Museum of Ethnology.
  • Tumtavitikul, Apiluck. 1993. “FO – Induced VOT Variants in Thai”. Journal of Languages and Linguistics, 12.1.34 – 56.
  • Tumtavitikul, Apiluck. 1993. “Perhaps, the Tones are in the Consonants?” Mon–Khmer Studies XXIII, pp. 11–41.
  • Higbie, James and Thinsan, Snea. Thai Reference Grammar: The Structure of Spoken Thai. Bangkok: Orchid Press, 2003. ISBN 974-8304-96-5.
  • Nacaskul, Karnchana, Ph.D. (ศาสตราจารย์กิตติคุณ ดร.กาญจนา นาคสกุล) Thai Phonology, 4th printing. (ระบบเสียงภาษาไทย, พิมพ์ครั้งที่ 4) Bangkok: Chulalongkorn Press, 1998. ISBN 978-974-639-375-1.
  • Nanthana Ronnakiat, Ph.D. (ดร.นันทนา รณเกียรติ) Phonetics in Principle and Practical. (สัทศาสตร์ภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ) Bangkok: Thammasat University, 2005. ISBN 974-571-929-3.
  • Segaller, Denis. Thai Without Tears: A Guide to Simple Thai Speaking. Bangkok: BMD Book Mags, 1999. ISBN 974-87115-2-8.
  • Smyth, David. Thai: An Essential Grammar. London: Routledge, 2002. ISBN 0-415-22614-7.

ລິງຄ໌ພາຍນອກ

ດັດແກ້
 
ວິກິພີເດຍ