ພະບາດສົມເດັດພະມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດມະຫາລາດ ບໍຣົມມະນາດຖະບໍພິດ
ພະບາດສົມເດັດພະປໍຣະມິນມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດ (ໄທ:พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช) ມີພະນາມເດີມວ່າ "ພະວໍລະວົງເທີ ພະອົງເຈົ້າພູມິພົນອະດຸນເດດ" ແລະມີພະນາມເຕັມວ່າ"ພະບາດສົມເດັດປໍຣະມິນມະຫາພູມິພົມອະດຸນຍະເດດ ມະຫິຕະລາທິເບດ ຣາມາທິບໍດີ ຈັກກີນະລຶບໍດິນ ສະຫຍາມມິນທາທິລາດບໍຣົມມະນາດບໍພິດ" ພະນາມທົ່ວໄປເອີ້ນວ່າ"ໃນຫຼວງ"ຫຼືຢ່າງເປັນທາງການວ່າ "ພະບາດສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວ" ແມ່ນພະມະຫາກະສັດໃນລາຊະວົງຈັກກີລາຊະການທີ່ 9 ແຫ່ງລາຊະອານາຈັກໄທ ສະເດັດຂຶ້ນຄອງລາດຕັ້ງແຕ່ວັນທີ່ 9 ມິຖຸນາ ຄ.ສ.1946-ປະມານ ທັນວາ 2005 ຂະນະນີ້ຈຶງເປັນພະມະຫາກະສັດຜູ້ຄອງລາດນານທີ່ສຸດໃນໂລກແລະຍາວນານທີ່ສຸດໃນປະເທດໄທ ພະອົງເປັນພະມະຫາກະສັດພາຍໃຕ້ລັດຖະທຳມະນູນແລະໄດ້ຊົງຫຍຸດຍັ້ງການກະບົດ ເຊັ່ນ ໃນຄາວປີ 1981 ແລະປີ 1985 ຄັ້ງນັ້ນກໍໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງຫົວໜ້າຄະນະຍຶດອຳນາດຫຼາຍຄະນະ ເຊັ່ນ ຈອມພົນ ສະລິດ ທະນະລັດ ໃນຊ່ວງພຸດສະຕະວັດທີ່ 2500 ກັບພົນເອກ ສົນທິ ບຸນຍະລັດກະລິນ ໃນຊ່ວງປາຍພຸດສະຕະວັດທີ່ 2540 ຕະຫຼອດລາຊະການຂອງພະອົງເກີດລັດຖະປະຫານໂດຍກອງທັບກວ່າຫຼາຍສິບຄັ້ງລັດຖະທຳມະນູນເກືອບ 20 ສະບັບ ແລະນາຍົກລັດຖະມົນຕີເກືອບ 30 ຄົນ ປະຊາຊົນຊາວໄທຈຳນວນຫຼາຍເຄົາຮົບພະອົງ ຕາມລັດຖະທຳມະນູນພະມະຫາກະສັດຊົງຢູ່ໃນຖານະອັນເປັນທີ່ເຄົາຮົບສັກກາລະແລະຜູ້ໃດຈະລະເມີດບໍ່ໄດ້ ສ່ວນປະມວນກົດໝາຍອາຢາວ່າ ການດູໝິ່ນໝິ່ນປະໝາດ ຫຼືອາຄາດມາດຮ້າຍພະມະຫາກະສັດເປັນຄວາມຜິດອາຢາ ຄະນະລັດຖະມົນຕີຫຼາຍຊຸດທີ່ໄດ້ຮັບການເລືອກຕັ້ງມາຖືກຄະນະທະຫານລົ້ມລ້າງໄປດ້ວຍຂໍ້ກ່າວຫາວ່ານັກການເມືອງຜູ້ໃຫຍ່ໝິ່ນພະບໍຣົມເດຊານຸພາບ ຄັ້ງນັ້ນ ພະອົງໄດ້ຕຣັສ (ເວົ້າ)ເມື່ອປີ 2005 ວ່າສາທາລະນະຊົນສາມາດວິພາກວິຈານພະອົງໄດ້ ພະອົງຊົງເປັນທີ່ສັນເສີນໃນປະເທດໄທກ່ຽວກັບພະລາຊະດຳຣິໃນເລື່ອງປັດຢາເສດຖະກິດພໍພຽງ ໂຄຟີ ແອນນັນ ເລຂາທິການສະຫະປະຊາຊາດ ໄດ້ຖະຫວາຍຮາງວັນຄວາມສຳເລັດສູງສຸດດ້ານການພັດທະນາມະນຸດແດ່ພະອົງກັບທັງພະອົງຍັງຊົງເປັນເຈົ້າຂອງສິດທິບັດສິ່ງປະດິດ ວຽກພະລາຊະນິພົນ ແລະວຽກດົນຕີຈຳນວນໜຶ່ງດ້ວຍ ດ້ານສິນຊັບຊອງພະອົງນິດຕະຍະສານຟອບສ໌ຈັດອັນດັບໃຫ້ພະອົງເປັນພະມະຫາກະສັດຜູ້ມີພະລາຊະຊັບຫຼາຍທີ່ສຸດໃນໂລກ ຕັ້ງແຕ່ປີ 2008 ເຖິງ 2014 ເມື່ອເດືອນພຶດສະພາ 2015 ພະອົງມີພະລາຊະຊັບ 30,000 ລ້ານດອລລ່າຣ໌ສະຫະລັດ (ເບິ່ງໝາຍເຫດຂ້າງລຸ່ມ) ສຳນັກງານຊັບສິນສ່ວນພະມະຫາກະສັດນັ້ນໃຊ້ສິນຊັບເພື່ອສະຫວັດດິການສາທາລະນະເຊັ່ນ ເພື່ອພັດທະນາເຍົາວະຊົນ ແຕ່ໄດ້ຮັບການຍົກເວ້ນບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍພາສີແລະໃຫ້ເປີດເຜຍການເງິນຕໍ່ພະມະຫາກະສັດແຕ່ພະອົງດຽວ ຂະນະທີ່ພະບາດສົມເດັດພະປໍຣະມິນມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດກໍໄດ້ຊົງອຸທິດພະລາຊະຊັບໄປໃນໂຄງການພັດທະນາປະເທດໄທຫຼາຍຕໍ່ຫຼາຍໂຄງການ ໂດຍສະເພາະທາງກະເສຕະກຳ ສິ່ງແວດລ້ອມ ສາທາລະນະສຸກ ການສົ່ງເສີມອາຊີບ ຊັບພະຍາກອນນ້ຳ ສະຫວັດດິການທາງຄະມະນາຄົມ ແລະສະຫວັດດິການສາທາລະນະ
ພະບາດສົມເດັດພະມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດມະຫາລາດ ບໍຣົມມະນາດຖະບໍພິດ | |
---|---|
| |
ພະບໍລົມນາມາພິໄທ | ພະວໍຣະວົງເທີ ພະອົງເຈົ້າພູມິພົນອະດຸນເດດ |
ພະປໍລະມາພິໄທ | ພະບາດສົມເດດພະປະຣະມິນທະຣະມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດ ມະຫິຕະລາທິເບດ ຣາມາທິບະດິນ ຈັກກີນະຣຶບະດິນ ສະຫຍາມິນທາທິຣາດ ບໍຣົມນາດຖະບໍພິດ |
ພະລາຊະອິສະລິຍະຍົດ | ພະມະຫາກະສັດແຫ່ງລາຊະອານາຈັກໄທ |
ລາຊະວົງ | ມະຫິດົນ (ລາຊະວົງຈັກກີ) |
ຄອງລາດ | 9 ມິຖຸນາ ຄ.ສ. 1946 – 13 ຕຸລາ ຄ.ສ. 2016 |
ບໍລົມລາຊາພິເສກ | 5 ພຶດສະພາ ຄ.ສ. 1950 |
ໄລຍະຄອງລາດ | 70 ປີ |
ລາຊະການກ່ອນໜ້າ | ພະບາດສົມເດັດພະປໍຣະເມນທະຣະມະຫາອານັນທະມະຫິດົນ ພະອັດຖະມະຣາມາທິບໍດິນ |
ລາຊະການຕໍ່ໄປ | ພະບາດສົມເດັດພະວະຊິຣະເກົ້າເຈົ້າຢູ່ຫົວ |
ພະບໍລົມມະອັດຖິ | ພະທີ່ນັ່ງຈັກກີມະຫາປາສາດ ໃນພະບໍລົມມະຫາລາຊະວັງ |
ຂໍ້ມູນສ່ວນພະອົງ | |
ພະລາຊະສົມພົບ | 5 ທັນວາ ຄ.ສ. 1927 |
ບ່ອນທີ່ພະລາຊະສົມພົບ | ນະ ໂຮງໝໍເຄມບຣິດຈ໌ ເຄມບຣິດຈ໌ ລັດແມສຊາຊູເຊຕສ໌ ສະຫະລັດ |
ສະຫວັນຄົດ | 13 ຕຸລາ ຄ.ສ. 2016 (88 ພັນສາ) |
ບ່ອນທີ່ສິ້ນພະຊົນ | ນະ ໂຮງໝໍສິຣິຣາດ ເຂດບາງກອກນ້ອຍ ບາງກອກ ປະເທດໄທ |
ພະລາດຊະບິດາ | ສົມເດັດພະມະຫິຕະລາທິເບດ ອະດຸນຍະເດດວິກົມ ພະບໍລົມລາຊະຊະນົກ |
ພະລາດຊະມານດາ | ສົມເດັດພະສີນະຄະຣິນທາບໍລົມລາຊະຊົນນະນີ |
ພະບໍລົມລາຊິນີ | ໝ່ອມລາຊະວົງສິຣິກິດ ກິຕິຍາກອນ (ສົມລົດ 1950) |
ພະລາດຊະບຸດ | ທູນກະໝ່ອມຢິງອຸບົນຣັດຣາດຊະກັນຍາ ສິຣິວັດທະນາພັນນະວະດີ ພະບາດສົມເດັດພະວະຊິຣະເກົ້າເຈົ້າຢູ່ຫົວ ສົມເດັດພະກະນິດຖາທິລາດເຈົ້າ ກົມສົມເດັດພະເທບພະຣັດລາດສຸດາ ສະຫຍາມບໍຣົມລາຊະກຸມາຣີ ສົມເດັດເຈົ້າຟ້າຯ ກົມພະສີສະຫວາງຄະວັດ ວໍຣະຂັດຕິຍະຣາດຊະນາຣີ |
ລາຍພະອະພິໄທ |
ພະລາຊະປະຫວັດ
ດັດແກ້ພະລາຊະສົມພົບ
ດັດແກ້ພະບາດສົມເດັດພະປໍຣະມິນມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດ ສະເດັດພະລາຊະສົມພົບໃນລາຊະກຸນມະຫິດົນອັນເປັນສາຍໜຶ່ງໃນລາຊະວົງຈັກກີ ນະ ໂຮງພະຍາບານເມົາອໍເບີນ ເມືອງເຄມບິດ ລັດແມສຊາຊູເຊຕສ໌ ສະຫະລັດອາເມລິກາ ເມື່ອວັນຈັນ ເດືອນອ້າຍ ຂຶ້ນ 12 ຄ່ຳ ປິເຖາະ ນົບພະສົກຈຸລະສັກກະຫຼາດ 1289 ກົງກັບວັນທີ່ 5 ທັນວາ ຄ.ສ.1927 ເຊິ່ງເຫດທີ່ພະລາຊະສົມພົບໃນສະຫະລັດອາເມລິກາ ເນື່ອງພະບໍຣົມລາຊະນົກແລະພະລາຊະຊົນນະນີກຳລັງຊົງສຶກສາວິຊາການຢູ່ທີ່ນັ່ນ
ພະບາດສົມເດັດພະປໍຣະມິນມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດແມ່ນພະໂອລົດພະອົງທີ່ສາມໃນສົມເດັດເຈົ້າຟ້າມະຫິດົນອະດຸນເດດ ກົມມະຫຼວງສົງຂານະຄະຣິນ (ສົມເດັດພະມະຫິຕະລາທິເບດອະດຸນຍະເດດວິກົມ ພະບໍຣົມລາຊະນົກ ໃນການຕໍ່ມາ) ແລະໝ່ອມສັງວານ ມະຫິດົນ ນະ ອະຍຸດທະຢາ (ສະກຸນເດີມ ຕະລະພັກ,ສົມເດັດພະສີນະຄະຣິນທາບໍຣົມລາຊະຊົນນະນີ ໃນການຕໍ່ມາ) ມີພະນາມເມື່ອຮຽກປະສູດອັນໃນປະກົດໃນສູຕິບັດວ່າ "ເບບີ ສົງຂາ (ອັງກິດ: Baby Songkla) ຕໍ່ມາຄື ພະວໍລະວົງເທີ ພະອົງເຈົ້າພູມິພົນອະດຸນຍະເດດ ເມື່ອໄດ້ຮັບພະລາຊະທານນາມ ມີພະເຊດຖະພະຄິນີ (ເອື້ອຍ)ແລະສົມເດັດພະບໍຣົມເຊດຖາທິລາດ (ອ້າຍ) 2 ພະອົງ ຄື ສົມເດັດພະເຈົ້າພີ່ນາງເທີ ເຈົ້າຟ້າກັນລະຢານິວັດທະນາແລະພະບາດສົມເດັດພະປໍຣະເມນມະຫາອານັນທະມະຫິດົນ ພະອັດມະຣາມາທິບໍດິນ ເຊິ່ງສົມເດັດພະສີນະຄະຣິນທາບໍຣົມລາຊະຊົນນະນີຊົງອອກພະນາມເອິ້ນພະອົງແມ່ນການລຳລອງວ່າ "ເລັກ"
ພະນາມພູມິພົນອະດຸນຍະເດດນັ້ນພະບໍຣົມລາຊະຊົນນີໄດ້ຮັບພະລາຊະທານທາງໂທລະເລກຈາກພະບາດສົມເດັດພະປົກເກົ້າເຈົ້າຢູ່ຫົວ ເມື່ອວັນທີ່ 14 ທັນວາ ຄ.ສ.1927 ໂດຍຊົງກຳກັບຕົວສະກົດເປັນອັກສອນໂຮມັນວ່າ "Bhumibala Aduladeja" ເຮັດໃຫ້ສົມເດັດພະສີນະຄະຣິນບໍຣົມລາຊະຊົນນະນີຊົງເຂົ້າພະໄທວ່າໄດ້ຮັບພະລາຊະທານນາມພະໂອລົດວ່າ "ພູມິບານ" ໃນໄລຍະແຮກພະນາມຂອງພະອົງສະກົດເປັນພາສາໄທວ່າ "ພູມິພົນອະດຸນເດດ" ຕໍ່ມາພະບາດສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວພູມິພົນອະດຸນຍະເດດຊົງຂຽນເອງວ່າ "ພູມິພົນອະດຸນຍະເດດ" ໂດຍຊົງຂຽນທັງສອງແບບສະຫຼັບກັນໄປ ຈົນມາຊົງນິຍົມໃຊ້ແບບຫຼັງເຊິ່ງມີຕົວ "ຍ" ສະກົດຕາບປັດຈຸບັນ ພະນາມຂອງພະອົງມີຄວາມໝາຍວ່າ
- ພູມິພົນ-ພູມ ໝາຍຄວາມວ່າ "ແຜ່ນດິນ" ແລະ ພົນ ໝາຍຄວາມວ່າ "ພະລັງ" ຮວມກັນແລ້ວໝາຍເຖິງ "ພະລັງແຫ່ງແຜ່ນດິນ"
- ອະດຸນຍະເດດ-ອະດຸນຍະ ໝາຍຄວາມວ່າ "ບໍ່ອາດທຽບໄດ້" ແລະ ເດດ ໝາຍຄວາມວ່າ "ອຳນາດ" ຮວມກັນແລ້ວໝາຍເຖິງ "ອຳນາດທີ່ບໍ່ອາດທຽບໄດ້"
ເມື່ອ ຄ.ສ.1928 ໄດ້ສະເດັດກັບສູ່ປະເທດໄທພ້ອມພະບໍຣົມລາຊະນົກ ເຊິ່ງຊົງສຳເລັດການສຶກສາປະລິນຢາແພດສາດບັນດິດກຽດນິຍົມຈາກມະຫາວິທະຢາໄລຮາເວີດ ສະຫະລັດອາເມລິກາ ພ້ອມດ້ວຍສົມເດັດພະບໍຣົມລາຊະຊົນນະນີ ສົມເດັດພະເຈົ້າພີ່ນາງເທີແລະສົມເດັດພະເຊດຖາທິລາດ ໂດຍປະທັບ ນະ ວັງສະປະທຸມ ຕໍ່ມາວັນທີ່ 24 ກັນຢາ ຄ.ສ.1928 ສົມເດັດພະບໍຣົມລາຊະນົກສະຫວັນຄົດ ຂະນະທີພະບາດສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວມີພະຊົນມາຍຸບໍ່ເຖິງສອງພັນສາ
ການສຶກສາ
ດັດແກ້ຄ.ສ. 1932 ເມື່ອຈະເລີນພະຊົນມາຍຸໄດ້ 4 ພັນສາ ສະເດັດເຂົ້າສຶກສາທີ່ໂຮງຮຽນມາແຕເດອີວິທະຍາໄລຈົນຮອດເດືອນພຶດສະພາ ຄ.ສ. 1933 ຈຶງສະເດັດພະລາຊະດຳເນິນໄປປະທັບ ນະ ເມືອງໂລຊານ ປະເທດສະວິດເຊີແລນພ້ອມດ້ວຍພະບໍລົມລາຊະຊົນນະນີພະເຊດຖະພະຄິນີແລະສົມເດັດພະບໍລົມເຊດຖາທິລາດເພື່ອການສຶກສາແລະພະພະລານາໄມຂອງສົມເດັດພະບໍລົມເຊດຖາທິລາດ ຈາກນັ້ນ ຊົງເຂົ້າສຶກສາຕໍ່ຊັ້ນປະຖົມສຶກສາ ນະ ໂຮງຮຽນເມຍມອງຕ໌ ເມືອງໂລຊານ ໃນເດືອນກັນຍາ ຄ.ສ. 1934 ຊົງສຶກສາພາສາຝະລັ່ງ ພາສາເຢຍລະມັນແລະພາສາອັງກິດ ແລ້ວຊົງເຂົ້າຊັ້ນມັດຖະຍົມສຶກສາ ນະ ເອກອລນູແວລເດີລາຊຸອິສລໍມັອງຕ໌ (École Nouvelle de la Suisse Romande) ເມືອງຊາຍີ-ຊູ-ໂລຊານ (Chailly-sur-Lausanne)
ເມື່ອພະວໍລະວົງເທີ ພະອົງເຈົ້າອານັນທະມະຫິດົນສົມເດັດພະບໍລົມເຊດຖາທິລາດ ສະເດັດຂຶ້ນຄອງລາຊະສົມບັດເປັນພະມະຫາກະສັດລາຊະການທີ່ 8 ແຫ່ງລາຊະວົງຈັກກີ ພະອົງກໍໄດ້ຮັບສະຖາປະນາຖານັນດອນສັກເປັນ "ສົມເດັດພະເຈົ້ານ້ອງຍາເທີ ເຈົ້າຟ້າພູມິພົນອະດຸນເດດ" ເມື່ອວັນທີ່ 10 ກໍລະກົດ ຄ.ສ. 1935[1]
ເດືອນພະຈິກ ພ.ສ. 2481 ພະອົງໄດ້ໂດຍສະເດັດ ສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວອານັນທະມະຫິດົນສະເດັດນິວັດປະເທດໄທເປັນເວລາ 2 ເດືອນ ໂດຍປະທັບທີ່ພະຕຳໜັກຈິດລະດາລະໂຫຖານ ພະລາຊະວັງດຸສິດ ຈາກນັ້ນສະເດັດໄປສຶກສາຕໍ່ທີ່ສະວິດເຊີແລນຈົນຮອດ ພ.ສ. 2488 ຊົງຮັບປະກາດສະນີຍະບັດທາງອັກສອນສາດຈາກໂຮງຮຽນຊີມນາຊກາຊິກກັອງຕໍນາລເດີໂລຊານ (Gymnase Classique Cantonal de Lausanne) ແລ້ວຊົງເຂົ້າສຶກສາຕໍ່ ນະ ມະຫາວິທະຍາໄລໂລຊານ ຜະແໜກວິທະຍາສາດ ໂດຍສະເດັດນິວັດປະເທດໄທເປັນຄັ້ງທີສອງ ປະທັບ ນະ ພະທີ່ນັ່ງບໍລົມພິມານ ໃນພະບໍລົມມະຫາລາຊະວັງ
ພະນາມ
ດັດແກ້- ພະວໍຣະວົງເທີ ພະອົງເຈົ້າພູມິພົນອະດຸນເດດ
พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าภูมิพลอดุลเดช (5 ທັນວາ ຄ.ສ. 1927 — 9 ກໍລະກົ ຄ.ສ. 1935) - ສົມເດັດພະເຈົ້ານ້ອງຍາເທີ ເຈົ້າຟ້າພູມິພົນອະດຸນຍະເດດ
สมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้าภูมิพลอดุลยเดช (9 ກໍລະກົດ ຄ.ສ. 1935 — 9 ມິຖຸນາ ຄ.ສ. 1946) - ສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວພູມິພົນອະດຸນຍະເດດ
สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช (9 ມິຖຸນາ ຄ.ສ. 1946 — 5 ພຶດສະພາ ຄ.ສ. 1950) - ພະບາດສົມເດັດພະປໍຣະມິນທະຣະມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດ ມະຫິຕະລາທິເບດຣາມາທິບໍດີ ຈັກກີນະຣຶບໍດິນ ສະຫຍາມິນທາທິລາດ ບໍຣົມມະນາດບໍພິດ
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามมินทราธิราช บรมนาถบพิตร (5 ພຶດສະພາ ຄ.ສ. 1950 — 13 ຕຸລາ ຄ.ສ. 2016)
ຫຼັງສະຫວັນຄົດ
ດັດແກ້- ພະບາດສົມເດັດພະບໍຣົມຊະນະກາທິເບດ ມະຫາພູມິພົນອະດຸນຍະເດດມະຫາລາດ ບໍຣົມມະນາດຖະບໍພິດ
พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร (5 ພຶດສະພາ ຄ.ສ. 2019)
ອ້າງອີງ
ດັດແກ້- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศเฉลิมพระเกียรติยศพระราชปิตุจฉา พระเชษฐภคินี และพระอนุชา Archived 2011-11-02 at the Wayback Machine, เล่ม ๕๒, ตอน ๐ง, ๑๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๗๘, หน้า ๑๑๗๘
ບັນນານຸກົມ
ດັດແກ້1.ธนากิต, พระราชประวัติ 9 รัชกาลและพระบรมราชินี, สุวีริยาสาส์น, 2542, หน้า 383-427.
2.วิเชียร เกษประทุม, ราชาศัพท์และพระราชประวัติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชฯ พร้อมพระราชวงศ์ โดยสังเขป, กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์พัฒนาศึกษา, 2546, หน้า 147-157.
3.พระเจ้าอยู่หัว, กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, 2530.