ປະເທດກາບົງ
ປະເທດໃນທະວີບອາຟຣິກາ
(ປ່ຽນເສັ້ນທາງມາຈາກ Gabon)
ພິກັດພູມສາດ: 1°S 12°E / 1°S 12°E
ກາບົງ (ຝຣັ່ງ: Gabon) ຫຼື ຊື່ຢ່າງເປັນທາງການແມ່ນ ສາທາລະນະລັດ ກາບົງ (ຝຣັ່ງ: République Gabonaise) ເປັນປະເທດໃນພາກກາງຂອງພາກຕາເວັນຕົກຂອງທະວີບອາຟຣິກາ ມີຊາຍແດນຕິດກັບກິເນ ເອກວາຕໍຣິອານ, ກາເມີຣູນ, ສາທາລະນະລັດກົງໂກ ແລະ ອ່າວກິເນ.
ສາທາລະນະລັດ ກາບົງ République Gabonaise (ຝຣັ່ງ)
| |
---|---|
ເມືອງຫຼວງ ແລະ ເມືອງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ | ລິເບຣີວີ 0°23′N 9°27′E / 0.383°N 9.450°E |
ພາສາລັດຖະການ | ພາສາຝຣັ່ງ |
ການປົກຄອງ | ລັດດ່ຽວ ຜະເດັດການທະຫານ |
Brice Oligui (ຮັກສາການ) | |
ຕຳແໜ່ງວ່າງ | |
ເອກະລາດ | |
• ຈາກຝຣັ່ງ | 17 ສິງຫາ ຄ.ສ 1960 |
ພື້ນທີ່ | |
• ລວມ | 267,667 ຕາລາງກິໂລແມັດ (103,347 ຕາລາງໄມລ໌) (76) |
3.76% | |
ປະຊາກອນ | |
• 2017 ປະມານ | 1,979,786[1] (146) |
7.9 ຕໍ່ຕາລາງກິໂລແມັດ (20.5 ຕໍ່ຕາລາງໄມລ໌) (216) | |
GDP (ອຳນາດຊື້) | 2018 (ປະມານ) |
• ລວມ | $38.280 ຕື້[2] |
• ຕໍ່ຫົວ | $18,647[2] |
GDP (ລາຄາຕະຫຼາດ) | 2018 (ປະມານ) |
• ລວມ | $17.212 ຕື້[2] |
• ຕໍ່ຫົວ | $8,384[2] |
ຈີນີ (2017) | 38[3] ປານກາງ |
HDI (2019) | 0.703[4] ສູງ · 119 |
ສະກຸນເງິນ | ຟຣັງຊີເອຟເອ (XAF) |
ເຂດເວລາ | UTC+1 (WAT) |
• ລະດູຮ້ອນ (ເວລາອອມແສງ) | UTC+1 |
ລະຫັດໂທລະສັບ | +241 |
ລະຫັດອິນເຕີເນັດ | .ga |
ກາບົງປົກຄອງໂດຍປະທານາທິບໍດີທີ່ສະຖາປະນາຕົນເອງຂຶ້ນສູ່ອຳນາດນັບຕັ້ງແຕ່ໄດ້ຮັບເອກະລາດຈາກຝຣັ່ງ ເມື່ອວັນທີ 17 ສິງຫາ ຄ.ສ 1960. ກາບົງໄດ້ນຳລະບົບຫຼາຍພັກການເມືອງ ແລະ ລັດຖະທຳມະນູນມາໃຊ້ໃນຊ່ວງຕົ້ນສະຕະວັດທີ 90 ທີ່ເຮັດໃຫ້ການກະບວນການການເລືອກຕັ້ງທີ່ໂປ່ງໃສຍິ່ງຂຶ້ນ ລວມທັງເກີດການປະຕິຮູບສະຖາບັນຕ່າງໆ ຂອງລັດ ກາບົງມີຈຳນວນປະຊາກອນບໍ່ຫຼາຍ ແຕ່ມີຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດມາກມາຍ ຈຶ່ງເປັນທີ່ສົນໃຈຂອງນັກລົງທຶນເອກະຊົນຕ່າງຊາດ ເຮັດໃຫ້ກາບົງກາຍເປັນໜຶ່ງໃນປະເທດທີ່ຮັ່ງມີທີ່ສຸດໃນພາກພື້ນນີ້.
ອ້າງອີງ
ດັດແກ້- ↑ "ການປະເມີນປະຊາກອນໂລກ 2017". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. Retrieved 10 September 2017.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 "Report for Selected Countries and Subjects". IMF.org. International Monetary Fund. Retrieved 20 January 2019.
- ↑ "GINI index (World Bank estimate)". data.worldbank.org. World Bank. Archived from the original on ມັງກອນ 21, 2019. Retrieved ມັງກອນ 20, 2019.
- ↑ Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. Retrieved 16 December 2020.
ບັນນານຸກົມ
ດັດແກ້- Ghazvinian, John (2008). Untapped: The Scramble for Africa's Oil. Orlando: Harcourt. ISBN 978-0-15-101138-4.
- Rich, Jeremy (2007). A Workman Is Worthy of His Meat: Food and Colonialism in the Gabon Estuary. Lincoln: University of Nebraska Press. ISBN 978-0-8032-0741-7.
- Shaxson, Nicholas (2007). Poisoned Wells: The Dirty Politics of African Oil. New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-4039-7194-4.
- Warne, Sophie (2003). Bradt Travel Guide: Gabon and São Tomé and Príncipe. Guilford, CT: Chalfont St. Peter. ISBN 1-84162-073-4.
- Yates, Douglas A. (1996). The Rentier State in Africa: Oil Rent Dependency and Neo-colonialism in the Republic of Gabon. Trenton, NJ: Africa World Press. ISBN 0-86543-520-0.