ພາສາອັງກິດເກົ່າ
ພາສາອັງກິດເກົ່າ (Ænglisc, Anglisc, Englisc; ອັງກິດ: Old English ຫຍໍ້ວ່າ OE ຫຼື ພາສາແອງໂກລ-ແຊັກຊັນ (ອັງກິດ: Anglo-Saxon) ແມ່ນພາສາອັງກິດຍຸກທຳອິດທີ່ເວົ້າກັນໃນບໍລິເວນທີ່ປັດຈຸບັນຄືແຄວ້ນອິງແລນ ອັງກິດແລະສະກັອດແລນຕອນໃຕ້ໃນລະຫວ່າງກາງຄິດສະຕະວັດທີ່ 5 ເຖິງກາງຄິດສະຕະວັດທີ່ 12 ນັບເປັນພາສາເຈີແມນິກຕາເວັນຕົກ ດ້ວຍເຫດນີ້ຈຶງຄວາມຄ້າຍຄຶງກັບພາສາຟິຊຽນເກົ່າ (Old Frisian) ແລະ ພາສາແຊັກຊັນເກົ່າ (Old Saxon) ນອກຈາກນີ້ຍັງຄວາມສັມພັນກັບພາສານອສເກົ່າ(Old Norse) ແລະເຊື່ອມໂຍງໄປເຖິງພາສາອຽກລັງປັດຈຸບັນ (modern Icelandic) ນຳ
| ພາສາອັງກິດເກົ່າ | |
|---|---|
| Ænglisc, Anglisc, Englisc | |
| ພາກພື້ນ | ອັງກິດ ແລະສະກັອດແລນຕອນໃຕ້ |
| ສູນຫາຍ | ພັດທະນາກາຍເປັນ Middle English ໃນຊ່ວງ ຄິດສະຕະວັດທີ່ 12 |
| ຕະກຸນພາສາ | ອິນໂດ-ເອີໂຣປຽນ
|
| ລະຫັດພາສາ | |
| ISO 639-2 | ang |
| ISO 639-3 | ang |
ພາສາອັງກິດເກົ່ານັ້ນມີການປ່ຽນແປງຢູ່ຕະຫຼອດເວລາແລະມີການໃຊ້ງານຢູ່ຕະຫຼອດໄລຍະເວລາປະມານ 700 ປີ ນັບຕັ້ງແຕ່ຊົນແອງໂກລ-ແຊັກຊອນອົບພະຍົບມາຍັງເກາະບິແຕນ ສ້າງອິງແລນຂຶ້ນໃນຄິດສະຕະວັດທີ່ 5 ຈົນໄລຍະເວລາຫຼັງພວກນໍມັນບຸກຮຸກເຂົ້າໄປເມື່ອ ຄ.ສ. 1066 ຫຼັງຈາກພາສາອັງກິດກໍເຄື່ອນເຂົ້າສູ່ການປ່ຽນແປງຄັ້ງໃຫຍ່ທີ່ສຳຄັນ ໃນຍຸກທຳອິດນີ້ ພາສາອັງກິດເກົ່າໄດ້ຜະສົມກົມກືນເຂົ້າກັບພາສາອື່ນໆ ທີ່ມີການຕິດຕໍ່ນຳ ເຊັ່ນ ພາສາເຄລຕິກ (Celtic) ແລະພາສາຖິ່ນສອງພາສາຂອງພາສານອສເກົ່າ ຈາກການບຸກຮຸກຂອງພວກໄວກິງ ເຊິ່ງເຂົ້າມາຄອບຄອງແລະປົກຄອງອານາເຂດເດນລໍ ໃນອິງແລນຕອນເໜືອແລະຕາເວັນອອກ