ມັນດາລາ (ຕົວແບບທາງດ້ານການເມືອງ)
ມັນດາລາ (Maṇḍala) ເປັນຄຳພາ ສາສັນສະກິດ ຊຶ່ງແປວ່າ 'ວົງ'. ມັນດາລາ ແມ່ນຕົວແບບສໍາລັບການອະທິບາຍຮູບແບບຂອງອໍານາດທາງດ້ານການເມືອງທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍລະຫວ່າງ ເມືອງເມືອງ ຫຼື Kedatuan (ຕົ້ນຕໍ) ໃນ ປະຫວັດສາດອາຊີຕາເວັນອອກກາງໃນກາງ, ເມື່ອອໍານາດທ້ອງຖິ່ນມີຄວາມສໍາຄັນກວ່າຜູ້ນໍາສູນກາງ. ແນວຄວາມຄິດຂອງ ມັນດາລາ ດຸ່ນດ່ຽງແນວໂນ້ມທີ່ທັນສະໄຫມເພື່ອຊອກຫາອໍານາດທາງດ້ານການເມືອງທີ່ເປັນເອກະພາບ, ເຊັ່ນ: ອໍານາດຂອງ ອານາຈັກ ຂະຫນາດໃຫຍ່ແລະ ປະເທດຊາດ ຂອງປະຫວັດສາດຕໍ່ມາ - ເປັນຜົນຕອບແທນທີ່ບໍ່ຄາດຄິດຂອງ ຄວາມກ້າວຫນ້າຂອງເຕັກໂນໂລຢີສ້າງແຜນທີ່ ໃນສະຕະວັດທີ 15.[1][2] ໃນຄໍາເວົ້າຂອງ OW Wolters ຜູ້ທີ່ສືບຕໍ່ຄົ້ນຫາແນວຄວາມຄິດໃນປີ 1982:
ແຜນທີ່ຂອງອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ກ່ອນຫນ້ານີ້ທີ່ພັດທະນາມາຈາກເຄືອຂ່າຍ prehistoric ຂອງການຕັ້ງຖິ່ນຖານຂະຫນາດນ້ອຍແລະເປີດເຜີຍຕົນເອງໃນບັນທຶກປະຫວັດສາດແມ່ນ patchwork ຂອງ ມັນດາລາ ມັກຈະຊ້ອນກັນ.
ມັນຖືກໃຊ້ເພື່ອສະແດງເຖິງການສ້າງຕັ້ງທາງດ້ານການເມືອງ ຂອງອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ແບບດັ້ງເດີມ, ເຊັ່ນ: ສະຫະພັນ ຂອງອານາຈັກຫຼື poliity vassalized ພາຍໃຕ້ ສູນກາງຂອງການປົກຄອງ . ມັນໄດ້ຖືກຮັບຮອງເອົາໂດຍນັກປະຫວັດສາດເອີຣົບໃນສະຕະວັດທີ 20 ຈາກການສົນທະນາທາງດ້ານການເມືອງຂອງອິນເດຍບູຮານເປັນວິທີການຫລີກລ້ຽງຄໍາວ່າ "ລັດ" ໃນຄວາມຫມາຍທໍາມະດາ. ບໍ່ພຽງແຕ່ ນະໂຍບາຍ ຂອງອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ຍົກເວັ້ນຫວຽດນາມບໍ່ສອດຄ່ອງກັບທັດສະນະຂອງຈີນແລະເອີຣົບກ່ຽວກັບ ລັດ ທີ່ມີ ຊາຍແດນ ຕິດຈອດແລະ ລະບົບລະບົບການປົກຄອງ, ແຕ່ພວກເຂົາແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນທິດທາງກົງກັນຂ້າມ: ທາງດ້ານການເມືອງແມ່ນກໍານົດໂດຍສູນກາງຂອງຕົນແທນທີ່ຈະເປັນຂອບເຂດຊາຍແດນ, ແລະ. ມັນສາມາດໄດ້ຮັບການປະກອບດ້ວຍການເມືອງສາຂາອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍໂດຍບໍ່ມີການດໍາເນີນການເຊື່ອມໂຍງດ້ານບໍລິຫານ.[3]
ໃນບາງວິທີທີ່ຄ້າຍຄືກັນກັບ ລະບົບ feudal ຂອງເອີຣົບ, ລັດຕ່າງໆໄດ້ຖືກເຊື່ອມຕໍ່ໃນ suzerain - ການພົວພັນ ສາຂາ.
ອ້າງອີງ
ດັດແກ້- ↑ "How Maps Made the World".
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - ↑ Mapping the Sovereign State: Cartographic Technology, Political Authority, and Systemic Change (Thesis).
- ↑ Dellios, Rosita. "Mandala: from sacred origins to sovereign affairs in traditional Southeast Asia", Bond University Australia, 2003-01-01