ພັນທະມິດຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ II
ພັນທະມິດ, ເອີ້ນວ່າ ສະຫະປະຊາຊາດ ຢ່າງເປັນທາງການແຕ່ປີ 1942, ເປັນ ພັນທະມິດທາງທະຫານ ລະຫວ່າງປະເທດທີ່ຖືກສ້າງຕັ້ງຂື້ນໃນລະຫວ່າງ ສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2 (1939–1945) ເພື່ອຕ້ານກັບ ມະຫາອໍານາດ . ສະມາຊິກຕົ້ນຕໍຂອງຕົນໃນທ້າຍປີ 1941 ແມ່ນ " ໃຫຍ່ສີ່ " – ສະຫະ ປະຊາຊະ ອານາຈັກ, ສະຫະພາບໂຊວຽດ, ແລະ ຈີນ.
ພັນທະມິດຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ II | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1939–1945 | |||||||
ເພງຊາດ: ສະຫະປະຊາຊາດໃນເດືອນມີນາ (ບໍ່ເປັນທາງການ) | |||||||
ໂປສເຕີໃນປີ 1943 ສະແດງໃຫ້ເຫັນທຸງຂອງສະມາຊິກຂອງພັນທະມິດຈໍານວນຫຼາຍ, ລວມທັງ "ສາມໃຫຍ່"
The Big Three:
Full list | |||||||
ສະຖານະ | ພັນທະມິດການທະຫານ | ||||||
ຍຸກປະຫວັດສາດ | ສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ II | ||||||
ເດືອນກຸມພາ 1921 | |||||||
ສິງຫາ 1939 | |||||||
ເດືອນກັນຍາ 1939 – ເດືອນມິຖຸນາ 1940 | |||||||
ເດືອນມິຖຸນາ 1941 | |||||||
ກໍລະກົດ 1941 | |||||||
ເດືອນສິງຫາ 1941 | |||||||
ມັງກອນ 1942 | |||||||
ເດືອນພຶດສະພາ 1942 | |||||||
ເດືອນພະຈິກ–ເດືອນທັນວາ 1943 | |||||||
ວັນທີ 1–15 ກໍລະກົດ 1944 | |||||||
ວັນທີ 4–11 ກຸມພາ 1945 | |||||||
ເມສາ–ມິຖຸນາ 1945 | |||||||
ກໍລະກົດ-ສິງຫາ 1945 | |||||||
|
ສະມາຊິກໃນພັນທະມິດແຕກຕ່າງກັນໃນໄລຍະສົງຄາມ. ເມື່ອການປະທະກັນເກີດຂຶ້ນໃນວັນທີ 1 ກັນຍາ 1939, ກອງປະຊຸມພັນທະມິດໄດ້ປະກອບດ້ວຍສະຫະປະຊາຊະອານາຈັກ, ຝຣັ່ງ, ແລະ ໂປແລນ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ ການຂຶ້ນກັບ ຂອງຕົນ, ເຊັ່ນ: British India. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໂດຍ ການຄອບຄອງ ເອກະລາດຂອງປະ ຊາຄົມອັງກິດ: ການາດາ, ອົດສະຕາລີ, ນິວຊີແລນ ແລະ ອາຟຣິກາໃຕ້. ດັ່ງນັ້ນ, ພັນທະມິດເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນຄ້າຍຄື ກັບສົງຄາມໂລກຄັ້ງທໍາອິດ. ໃນຂະນະທີ່ກໍາລັງ Axis ເລີ່ມ ບຸກໂຈມຕີພາກເຫນືອຂອງເອີຣົບ ແລະ Balkans, ພັນທະມິດໄດ້ເພີ່ມປະເທດ ເນເທີແລນ, ແບນຊິກ, ນໍເວ, ເກຣັກ, ແລະ ຢູໂກສະລາເວຍ. ສະຫະພາບໂຊວຽດ, ເຊິ່ງໃນເບື້ອງຕົ້ນມີ ສົນທິສັນຍາບໍ່ຮຸກຮານ ກັບເຢຍລະມັນແລະເຂົ້າຮ່ວມໃນ ການບຸກລຸກຂອງໂປແລນ, ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກັບພັນທະມິດຫຼັງຈາກ ການຮຸກຮານຂອງເຢຍລະມັນຂອງສະຫະພາບໂຊວຽດ ໃນເດືອນມິຖຸນາ 1941.[1] ສະຫະລັດ, ໃນຂະນະທີ່ໃຫ້ການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ດ້ານວັດຖຸ ບາງຢ່າງໃຫ້ແກ່ ເອີຣົບຕັ້ງແຕ່ເດືອນກັນຍາ 1940, ຍັງຄົງເປັນກາງຢ່າງເປັນທາງການຈົນກ່ວາຍີ່ປຸ່ນ ໂຈມຕີ Pearl Harbor ໃນເດືອນທັນວາ 1941, ຫລັງຈາກນັ້ນ ໄດ້ປະກາດສົງຄາມແລະເຂົ້າຮ່ວມພັນທະມິດຢ່າງເປັນທາງການ. ຈີນໄດ້ ເຮັດສົງຄາມ ກັບຍີ່ປຸ່ນ ແຕ່ປີ 1937 ແລະໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກັບພັນທະມິດຢ່າງເປັນທາງການໃນເດືອນທັນວາ 1941.
ພັນທະມິດໄດ້ຖືກນໍາພາໂດຍອັນທີ່ເອີ້ນວ່າ "ສາມໃຫຍ່" - ອັງກິດ, ສະຫະພາບໂຊວຽດ, ແລະສະຫະລັດ - ເຊິ່ງເປັນຜູ້ປະກອບສ່ວນຕົ້ນຕໍຂອງກໍາລັງຄົນ, ຊັບພະຍາກອນ, ແລະຍຸດທະສາດ, ແຕ່ລະຄົນມີບົດບາດສໍາຄັນໃນການບັນລຸໄຊຊະນະ.[2][3][4] ກອງປະຊຸມລະຫວ່າງບັນດາການນຳຂອງພັນທະມິດ, ນັກການທູດ, ແລະເຈົ້າໜ້າທີ່ການທະຫານໄດ້ຄ່ອຍໆສ້າງການແຕ່ງຕັ້ງຂອງພັນທະມິດ, ທິດທາງຂອງສົງຄາມ, ໃນທີ່ສຸດຄວາມເປັນລະບຽບຂອງສາກົນຫຼັງສົງຄາມ. ການພົວພັນລະຫວ່າງສະຫະປະຊາຊະອານາຈັກແລະສະຫະລັດແມ່ນໄດ້ ໃກ້ຊິດເປັນພິເສດ , ໂດຍມີ ກົດບັດ Atlantic ສອງຝ່າຍຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນພື້ນຖານຂອງພັນທະມິດຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ພັນທະມິດໄດ້ກາຍເປັນກຸ່ມທີ່ເປັນທາງການຕາມ ຖະແຫຼງການຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ໃນວັນທີ 1 ມັງກອນ 1942, ເຊິ່ງໄດ້ລົງນາມໂດຍ 26 ປະເທດທົ່ວໂລກ; ເຫຼົ່ານີ້ມີຕັ້ງແຕ່ ລັດຖະບານໃນ exile ຈາກການຍຶດຄອງຂອງ Axis ກັບປະເທດຂະຫນາດນ້ອຍທີ່ຫ່າງໄກຈາກສົງຄາມ. ຖະແຫຼງການໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງເປັນທາງການໃຫຍ່ສາມແລະຈີນເປັນ "ສີ່ປະເທດ", ຮັບຮູ້ບົດບາດສໍາຄັນຂອງຕົນໃນການດໍາເນີນຄະດີສົງຄາມ; ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງໄດ້ຖືກເອີ້ນວ່າເປັນ" ຄວາມໄວ້ວາງໃຈ ຂອງຜູ້ມີອໍານາດ", ແລະຕໍ່ມາເປັນ "ຕໍາຫຼວດສີ່" ຂອງສະຫະປະຊາຊາດ. [5] ຫຼາຍປະເທດໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນຍຸກສຸດທ້າຍຂອງສົງຄາມ, ລວມທັງອານານິຄົມແລະອະດີດ Axis. ຫຼັງຈາກສົງຄາມສິ້ນສຸດລົງ, ບັນດາປະເທດພັນທະມິດ, ແລະຖະແຫຼງການທີ່ຜູກມັດເຂົາເຈົ້າ, ຈະກາຍເປັນພື້ນຖານຂອງ ສະຫະປະຊາຊາດ ທີ່ທັນສະໄຫມ; ມໍລະດົກອັນຍືນຍົງອັນໜຶ່ງຂອງພັນທະມິດແມ່ນ ສະມາຊິກຖາວອນຂອງສະພາຄວາມໝັ້ນຄົງ ສປຊ, ເຊິ່ງຂຶ້ນກັບອຳນາດພັນທະມິດຕົ້ນຕໍທີ່ໄດ້ຊະນະສົງຄາມ.
ອ້າງອີງ
ດັດແກ້- ↑ "Milestones: 1937–1945".
{{cite web}}
:|archive-url=
requires|archive-date=
(help);|archive-url=
requires|url=
(help); Missing or empty|url=
(help) - ↑ "https://books.google.com/books?id=ivm6DAAAQBAJ". The Origins of the Grand Alliance: Anglo-American Military Collaboration from the Panay Incident to Pearl Harbor.
{{cite book}}
: External link in
(help)|chapter=
- ↑ "The Big Three".
{{cite web}}
:|archive-url=
requires|archive-date=
(help);|archive-url=
requires|url=
(help); Missing or empty|url=
(help) - ↑ "https://books.google.com/books?id=5T2wCwAAQBAJ". The Rise and Fall of the Grand Alliance, 1941–45.
{{cite book}}
: External link in
(help)|chapter=
- ↑ "https://books.google.com/books?id=xdMF9rX6mX8C&pg=PA62". Debating Franklin D. Roosevelt's Foreign Policies, 1933–1945.
{{cite book}}
: External link in
(help)|chapter=