ສົມເດັດພະເຈົ້າອຸທຸມພອນ
ສົມເດັດພະເຈົ້າອຸທຸມພອນ (ໄທ: สมเด็จพระเจ้าอุทุมพร) ຫຼື ສົມເດັດພະມະຫາທັມມະຣາຊາທິຣາດທີ່ 3 (ໄທ: สมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราชที่ 3) (ພະລາຊະພົງສາວະດານພະມ້າຮຽກ ສຸຣະປະທຸມຣາຊາ)[1] ແມ່ນພະມະຫາກະສັດລັດຊະການທີ່ 5 ແຫ່ງລາຊະວົງບ້ານພູຫຼວງ ແລະເປັນພະລາຊະໂອຣົດໃນສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວບໍຣົມໂກດ ແລະມີພະສະມັນຍານາມວ່າ ຂຸນຫຼວງຫາວັດ (ໄທ: ขุนหลวงหาวัด)
ສົມເດັດພະເຈົ້າອຸທຸມພອນ | |
---|---|
| |
ພະບໍລົມນາມາພິໄທ | ເຈົ້າຟ້າອຸທຸມພອນ |
ພະລາຊະອິສະລິຍະຍົດ | ພະມະຫາກະສັດແຫ່ງອານາຈັກອະຍຸທະຍາ |
ລາຊະວົງ | ບ້ານພູຫຼວງ |
ຄອງລາດ | ຄ.ສ.1758 |
ໄລຍະຄອງລາດ | 2 ເດືອນ |
ລາຊະການກ່ອນໜ້າ | ສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວບໍຣົມໂກດ |
ລາຊະການຕໍ່ໄປ | ສົມເດັດພະທີ່ນັ່ງສຸຣິຍາດອັມມະຣິນ |
ຂໍ້ມູນສ່ວນພະອົງ | |
ພະລາຊະສົມພົບ | ຄ.ສ. 1733 ອານາຈັກອະຍຸດທະຍາ |
ສະຫວັນຄົດ | ຄ.ສ.1796 ມັນດະເລ ປະເທດມຽນມາ |
ພະລາດຊະບິດາ | ສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວບໍຣົມໂກດ |
ພະລາດຊະມານດາ | ກົມຫຼວງພິພິດມົນຕີ |
ພະອັກຄະລະມະເຫສີ | ເຈົ້າຟ້າທ້າວຕ່ອຍ |
ສົມເດັດພະເຈົ້າອຸທຸມພອນໄດ້ຊົງດຳລົງພະລາຊະອິສະລິຍະຍົດເປັນກົມພະລາຊະວັງບໍວອນສະຖານມົງຄົນ ໃນປາຍລັດຊະການສົມເດັດພະເຈົ້າຢູ່ຫົວບໍຣົມໂກດ ພະອົງຊົງເປັນແມ່ກອງໃນການບູລະນະພະມະຫາທາດ ຫຼັງພະລາຊະບິດາສະຫວັນຄົດ ເຈົ້າຟ້າອຸທຸມພອນໄດ້ຄອງລາຊະສົມບັດເປັນລະຍະເວລາອັນສັ້ນ ຊົງສ້າງວັດຂຶ້ນຊື່ວ່າ ວັດອຸທຸມພະຣາຣາມ ຫຼື ວັດເຈົ້າຟ້າດອກເດື່ອ ແລະໂປດໃຫ້ປະຕິສັງຂອນຫຼັງຄາພະມົນດົບພະພຸດທະບາດ ຫຸ້ມທອງສອງຊັ້ນ ຢ່າງໃດກໍດີ ເຈົ້າຟ້າເອກະທັດເຊິ່ງເປັນພະເຊດຖາ (ອ້າຍ) ຊົງປາດຖະໜາລາຊະສົມບັດ ສົມເດັດພະເຈົ້າອຸທຸມພອນຈຶງຊົງສະລະລາຊະສົມບັດແລ້ວສະເດັດອອກຜະໜວດ ຈົນກະທັ່ງເກີດສົງຄາມພະເຈົ້າອະລອງພະຍາຍົກທັບມາຕີກຸງສີອະຍຸທະຢາຈຶງລາພະຜະໜວດມາຊ່ວຍສຶກ ຈາກນັ້ນກັບຊົງພະຜະໜວດອີກຄັ້ງຈົນກຸງສີອະຍຸທະຢາແຕກ ຈຶງຖືກກວາດຕ້ອນໄປຍັງກຸງອັງວະພ້ອມຊະເລຍກຸງສີອະຍຸທະຢາ ເມື່ອຮອດກຸງອັງວະ ຊົງພະຜະໜວດແລະປະທັບຢູ່ທີ່ວັດເຍຕະພັນ ທາງໃຕ້ກຸງອັງວະ ຈົນຍ້າຍນະຄອນຫຼວງໄປຍັງກຸງອະມະຣະປຸຣະ ໃນ ຄ.ສ. 1780 ຈຶງສະເດັດໄປປະທັບທີ່ກຸງອະມະຣະປຸຣະ ຈົນກະທັ່ງສະຫວັນຄົດ ໃນ ຄ.ສ. 1796
ນອກຈາກນັ້ນເຊື່ອວ່າພົບພະບໍຣົມສະຖູບບໍລິເວນສຸສານລ້ານຊ້າງ ຫຼື ລິນຊິນກອງ ອະມະຣະປຸຣະ ເມືອງມັນດະເລ ປະເທດມຽນມາ ຍັງມີພົງສາວະດານຂອງພະມ້າທີ່ຈົດບັນທຶກຈາກປາກຄຳຂອງພະອົງແລະຊະເລຍໄທໃນພະມ້າ ພົບໜັງສືເລົ່ມນີ້ຢູ່ໃນຫໍຫຼວງພະລາຊະວັງມັນດະເລ ມີຊື່ວ່າ "ຄຳໃຫ້ການຂຸນຫຼວງຫາວັດ" ຍັງພົບໝູ່ບ້ານທີ່ຢູ່ຮອບເມືອງມັນດະເລ ໃນປັດຈຸບັນ ມີຊື່ວ່າ "ມິນຕາຊຸ" ແປວ່າ "ຍ່ຽງເຈົ້າຊາຍ"
ອ້າງອີງ
ດັດແກ້- ↑ นราธิปประพันธ์พงศ์, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระ. พระราชพงศาวดารพม่า. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2550, หน้า 1136