ການເສື່ອມຄ່າຂອງສະກຸນເງິນ

ການເສື່ອມຄ່າຂອງ ສະກຸນເງິນ ແມ່ນການສູນເສຍມູນຄ່າຂອງ ສະກຸນເງິນ ຂອງປະເທດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ ຫນຶ່ງ ຫຼື ຫຼາຍສະກຸນເງິນຕ່າງປະເທດ, ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວ ໃນລະບົບ ອັດຕາແລກປ່ຽນທີ່ເລື່ອນລອຍ ໄດ້ທີ່ບໍ່ມີການເກັບຮັກສາມູນຄ່າສະກຸນເງິນຢ່າງເປັນທາງການ. ການແຂງຄ່າຂອງສະກຸນເງິນ ໃນບໍລິບົດດຽວກັນແມ່ນການເພີ່ມຂື້ນຂອງມູນຄ່າຂອງສະກຸນເງິນ. ການປ່ຽນແປງໃນໄລຍະສັ້ນໃນມູນຄ່າຂອງສະກຸນເງິນແມ່ນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນໃນການປ່ຽນແປງຂອງ ອັດຕາແລກປ່ຽນ .

ສາເຫດ

ໃນລະບົບອັດຕາແລກປ່ຽນທີ່ເລື່ອນລອຍ, ມູນຄ່າຂອງສະກຸນເງິນຈະເພີ່ມຂຶ້ນ (ຫຼື ຫຼຸດລົງ) ຖ້າຄວາມຕ້ອງການຂອງມັນເພີ່ມຂຶ້ນ (ຫຼື ຫນ້ອຍລົງ) ກ່ວາການສະຫນອງ. ໃນໄລຍະສັ້ນ, ນີ້ສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ຢ່າງບໍ່ສາມາດຄາດເດົາໄດ້ສໍາລັບເຫດຜົນຕ່າງໆ, ລວມທັງ ຄວາມສົມດຸນຂອງການຄ້າ, ການຄາດເດົາ, ຫຼື ປັດໄຈອື່ນໆໃນ ຕະຫຼາດທຶນສາກົນ . ຕົວຢ່າງ: ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການຊື້ສິນຄ້າຕ່າງປະເທດໂດຍຜູ້ທີ່ຢູ່ອາໄສໃນປະເທດຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຕ້ອງການເງິນຕາຕ່າງປະເທດເພີ່ມຂຶ້ນທີ່ຈະຈ່າຍສໍາລັບສິນຄ້າເຫຼົ່ານັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການເສື່ອມລາຄາຂອງເງິນຕາຂອງປະເທດຕົນເອງ.

ສາເຫດອື່ນຂອງການແຂງຄ່າ (ຫຼື ຄ່າເສື່ອມລາຄາ) ຂອງເງິນສະກຸນເງິນ ແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວຂອງກອງທຶນທີ່ບໍ່ແນ່ນອນໃນຄວາມເຊື່ອທີ່ວ່າ ສະກຸນເງິນແມ່ນມີຄ່າຕໍ່າກວ່າ (ຫຼື ເກີນ) ແລະ ຄາດວ່າຈະມີ "ການແກ້ໄຂ". ການເຄື່ອນໄຫວດັ່ງກ່າວອາດຈະເຮັດໃຫ້ມູນຄ່າຂອງສະກຸນເງິນມີການປ່ຽນແປງ.

ທ່າອ່ຽງການແຂງຄ່າ (ຫຼື ເສື່ອມ) ໃນໄລຍະຍາວມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເກີດມາຈາກ ອັດຕາເງິນເຟີ້ ຂອງປະເທດທີ່ຕ່ຳກວ່າ(ຫຼື ສູງ) ກວ່າອັດຕາເງິນເຟີ້ໃນປະເທດອື່ນໆໂດຍສະເລ່ຍ, ອີງຕາມຫຼັກການຂອງຄວາມສະເຫມີພາບຂອງ ກໍາລັງການຊື້ ໃນໄລຍະຍາວ.