ປະຫວັດສາດ (ຄຳເຄົ້າ: ປະວັຕສາສຕຣ໌[1], ອັງກິດ: history) ເປັນການຄົ້ນພົບ ຮິບໂຮມ ຈັດລະບຽບແລະນຳສະເໜີຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບເຫດການໃນອະດີດ. ປະຫວັດສາດຍັງອາດໝາຍເຖິງຊ່ວງເວລາຫຼັງມີການປະດິດໂຕອັກສອນຂຶ້ນ ນັກວິຊາການຜູ້ຂຽນກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດເອີ້ນນັກປະຫວັດສາດ. ປະຫວັດສາດເປັນສາຂາການວິໄຈເຊິ່ງໃຊ້ການບັນຍາຍເພື່ອພິຈາລະນາແລະວິເຄາະລຳດັບຂອງເຫດການ.

ອ້າງອີງ

ດັດແກ້
  1. ສົມຈິຕ ພັນລັກ. (2012) ພາສາລາວລ້ານຊ້າງ ກ່ອນປີ ພ.ສ 2478; ຄ.ສ 1935 ສະບັບຄົ້ນຄວ້າ. ສົມມະນາ ການພິມ ສປປ ລາວ.