ຈັກກະວັດອັງກິດ
ຈັກກະວັດອັງກິດ | |
|---|---|
.svg) .svg) | |
 ພື້ນທີ່ຂອງໂລກທີ່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຈັກກະພັດອັງກິດທີ່ມີ ອານາເຂດຂອງອັງກິດຢູ່ຕ່າງປະເທດ ຂີດກ້ອງດ້ວຍສີແດງ. ອຳນາດ ແລະລັດທີ່ໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງແມ່ນສະແດງຢູ່ໃນຮົ່ມທີ່ອ່ອນກວ່າ. |
ຈັກກະວັດອັງກິດ (ພາສາອັງກິດ: British Empire) ປະກອບດ້ວຍ ການປົກຄອງ, ອານານິຄົມ, ຜູ້ປົກປ້ອງ, ການປົກຄອງ, ແລະ ອານາເຂດ ອື່ນໆທີ່ປົກຄອງຫຼືປົກຄອງໂດຍ ສະຫະລາຊະອານາຈັກ ແລະລັດກ່ອນຫນ້າ. ມັນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍ ການຄອບຄອງຢູ່ຕ່າງປະເທດ ແລະ ການຄ້າສະຖານີ ການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍ ອັງກິດ ໃນທ້າຍສັດຕະວັດທີ 16 ແລະຕົ້ນສັດຕະວັດທີ 17. ຢູ່ທີ່ຄວາມສູງຂອງມັນໃນສະຕະວັດທີ 19 ແລະຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20, ມັນແມ່ນ ຈັກກະພັດທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດ ແລະ, ສໍາລັບຫນຶ່ງສະຕະວັດ, ເປັນອໍານາດຂອງໂລກຊັ້ນນໍາ.[1] ຮອດປີ 1913, ຈັກກະພັດອັງກິດໄດ້ຍຶດຄອງ 412 ຄົນ ລ້ານຄົນ, 23 ເປີເຊັນ ຂອງປະຊາກອນໂລກໃນເວລານັ້ນ, ແລະໃນປີ 1920, ມັນກວມເອົາ 35.5 ລ້ານ ຕາລາງກິໂລແມັດ (13.7 ລ້ານ ຕາລາງໄມລ໌),[2] 24 ເປີເຊັນ ຂອງເນື້ອທີ່ດິນທັງໝົດຂອງໂລກ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ລັດຖະທຳມະນູນ, ກົດໝາຍ, ພາສາສາດ, ແລະມໍລະດົກ ວັດທະນະທຳ ຂອງມັນ ແມ່ນແຜ່ຂະຫຍາຍຢ່າງກວ້າງຂວາງ. ໃນຈຸດສູງສຸດຂອງພະລັງງານຂອງມັນ, ມັນໄດ້ຖືກອະທິບາຍວ່າເປັນ " ອານາຈັກທີ່ແສງຕາເວັນບໍ່ເຄີຍຕົກ", ຍ້ອນວ່າຕາເວັນໄດ້ສ່ອງແສງຢູ່ໃນຢ່າງຫນ້ອຍຫນຶ່ງຂອງອານາເຂດຂອງມັນ.[3]