Policy Options to Support Asia's Growing Elderly Population, July 2000

ນະໂນບາຍທາງດ້ານປະຊາກອນໃນພາກພືື້ນເອເຊຍ-ປາຊີຟິກ ທິດທາງນະໂຍບາຍເພື່ອສົ່ງເສີມການເພີ່ມຂື້ນດຂອງປະຊາກອນຜູ້ສູງອາຍຸໃນເຂດເອເຊຍ ບັນດາປະຊາກອນທົ່ວໂລກ ແມ່ນກຳລັງມີອາຍຸເພີ່ມຂື້ນ, ແບບທີ່ບໍ່ເຄີຍເຫັນມາກ່ອນໃນປະຫວັດສາດ ຂອງມວນມະນຸດ ໃນຊ່ວງປີ 1950, ໃນເອເຊຍ ມິປະຊາກອນປະມານ 55 ລ້ານຄົນ, ທັງຍິງ ແລະ ຊາຍ ມີອາຍຸ 65 ປີ ແລະ ສູງກ່ວາ. ໃນປີ 2000 ມີປະກອນປະມານ 207 ລ້ານຄົນ ແລະ ໃນປີ 2050, ມີການວາງແຜນໄວ້ວ່າ ຈະມີເຖິງ 865 ລ້ານຄົນ, ປະຊາກອນຜູ້ສູງອາຍຸກວມ 20%. ໃນຂະນະທີ່ຜູ້ວາງນະໂຍບາຍທາງພາກພື້ນຕາເວັນຕົກ ໄດ້ຕີລາຄາຄຶນກ່ຽວກັບແຜ່ນງົບປະມານຊ່ວຍ ເຫຼືອ (ເງິນສັງເຄາະ), ເພື່ອບັນລຸຈຸດປະສົງໃນການຄວມຄຸມລາຍຈ່າຍ, ບັນດາປະເທດໃນເຂດເອເຊຍ ເກືອບຈະ ບໍ່ມີການລິເລີ່ມແຜ່ນປະຕິບັດງານເພື່ອສົ່ງເສີມຜູ້ສູງອາຍຸເລີຍ. ບາງປະເທດເຫຼົ່ານີ້ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ມີການປັບປຸງ ໂຄງຮ່າງກົດໝາຍໃຫ້ດີກ່ວາເກົ່າ ຕະຫຼວດເຖິງການເງິນ ແລະ ກົນໄກການບໍລິການ, ຖ້າພວກເຂົາສ້າງ ແລະ ບຳລຸງ-ຮັກສາ ຮັຍປະກັນແຜ່ນການໃຫ້ປະກົດຜົນຢ່າງເປັນຈີງ ເພື່ອສົ່ງເສີມຜູ້ສູງອາຍຸ. ການສ້າງອັດຕາຂອງ ການເພີ່ມຂື້ນອາຍຸຂອງປະຊາກອນເອເຊຍ, ຜູ້ສ້າງນະໂຍບາຍຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ເລັ່ງມືປະຕິບັດໂດຍໄວ. ໃນປະເດັນຂອງນະໂຍບາຍ ແລະ ປາຊາກອນໃນພາກພື້ນເອເຊຍປາຊີຟິກນີ້ ໄດ້ວິເຄາະເຖິງ 4 ປັດໄຈ ກ່ຽວກັບທິດທາງນະໂຍບາຍທີ່ເປັນປະໂຫຍດໃນການປັບປຸງກາຍສົ່ງເສີມທາງດ້ານການເງິນແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ ເຊິ່ງ ລວມມີດັ່ງນີ້: 1) ນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບແຮງງານ ແລະ ການລາອອກເພື່ອກິນເບ້ຍບຳນານ 2) ນະໂຍບາຍການສົ່ງເສີມຄອບຄົວວັດທະນາທຳ 3) ນະໂຍບາຍເພື່ອສົ່ງເສີມການປະຢັດ ແລະ ການລົງທຶນ 4) ແຜນການໃຫ້ເງິນສະໜັບສະໜູນປະຊາກອນຂອງ ລັດຖະບານ ແລະ ເຈົ້າຂອງກິດຈະການຕ່າງໆ  ຂໍ້ມູນແມ່ນພື້ນຖານໃນການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບແຮງກະຕຸ້ນ ແລະ ການເຕີບໂຕຂອງປະຊາກອນໃນທິດທາງ ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວວາໃນໄຈກາງຂອງເອເຊຍຕາເວັນອອກ ແລະ ຕາເວັນຕົກ. ໂຄງການນີ້ໄດຮັບການວາງໃຈ ຈາກອົງສະຫະປະຊາຊາດ ກ່ຽວກັບການກະກຽມການສຶກສາກ່ຽວກັບສະຖິຕິຂອງປະຊາກອນສຳລັຍ 32 ປະເທດ ຕາເວັນອອກ, ຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ແລະ ອາຊີໃຕ້ ກັບປະຊາກອນ 150000 ຄົນ ຫຼື ຫຼາຍກ່ວານັ້ນ.

ແຮງງານ ແລະ ການປົດກະສຽນ (ກະສຽນອາຍຸ) ກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ເມື່ອໄວຍັງໜຸ່ມກຳມະກອນທຸກໆແຫ່ງໄດ້ມີການຫາລ້ຽງຕົວເອງກ່ອນທີ່ຈະຖືກປົດກະສຽນໃນອາຊີ, ຕາມການຄາດຄະເນໄດ້ມີການຢຸດປົດກະສຽນໄວກາງຄົນ. ຈາກ 67 ໃນປີ 1960 ມາເປັນ 63 ໃນປີ 2000. ໃນປີ 1950 ມີ 38% ສຳລັບ ອາຊີ ມີຊາຍ ແລະ ຍິງ ທີ່ມີອາຍຸ 65 ປີ ແລະ ສູງກວ່າໃນອັດຕາແຮງ ງານ (ແຜນວາດ1). ໃນປີ 2010 ມີພຽງ 22% ສຳລັບ ຊາຍ ແລະ ຍິງໃນກຸ່ມອາຍຸນີ້ ທີ່ມີກຳລັງການເຮັດວຽກ ໄດ້ມີແນວໂນມອ່ຽງທີ່ສຳຄັນສຳລັບກຳມະກອນ, ຄອບຄົວຂອງເຂົາ ແລະ ເສດຖະກິດລະຫວ່າງຊາດຄືກັນ. ຖ້າວ່າແຮງງານມີການປົດກະສຽນໄວ ແລະ ມີຫຼາຍກວ່າໃນອາດີດ, ຈະມີການສະໜັບສະໜູນທີ່ຂະ ຫຍາຍເວລາໃນການປົດກະສຽນກັບຄວາມຕ້ອງການກຳລັງເງິນທີ່ສູງ. ກຳມະກອນຈຳນວນໜື່ງແມ່ນມີການສະສົມເງິນສ່ວນບຸກຄົນ ເພື່ອອຸດໜູນແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸໃນຄວາມເປັນ ຈິງເຊັ່ນ: ເຫດຜົນຄວາມໜັ້ນຄົງ, ເບື້ອງຕົ້ນໃນຫຼາຍປະເທດໃນອາຊີແມ່ນມີການປົດກະສຽນໄວຫຼາຍກວ່າອາດີດ ບາງຄັ້ງກຳມະກອນຖືກປົດຍ້ອນແນໃສ່ສຸຂະພາບ, ເສດຖະກິດຕົກຕ່ຳ ຫຼື ກ່ຽວກັບການອອກຄຳສັງປົດກະສຽນ, ໃນກຸ່ມນີ້ ແມ່ນຈະມີກຳລັງເງິນອຸດໜູນແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸຈາກຈຳນວນໄວໜຸ່ມຄອບຄົວເຂົາເຈົ້າ ຫຼື ຈາກແບບແຜນການປ້ອງກັນ.

ການປົດກະສຽນທີ່ໄວເກີນໄປອາດເຮັດໃຫ້ຂາດແຄນແຮງງານ,ມັນຈະສົ່ງຜົນສະທ້ອນທີ່ສຳຄັນໃນອານາຄົດຕໍ່ຄວາມສົມດູນຂອງຊ່ວງອາຍຸການເຮັດວຽກຂອງປະຊາກອນໃນອາຊີທີ່ມີທ່າອ່ຽງບໍ່ປ່ຽນແປງ. ໃນການຂາດແຄນຄັ້ງໃຫຍ່ລະດັບຊາດສຳຫຼັບການຍ້າຍຖິ່ນຖານ ທາງໜຶ່ງກໍ່ຄືສະໜອງແຮງງານຈະກໍ່ໃຫ້ ເກີດແຮງງານສູງ ອາຍຸແລະມີກຳລັງແຮງງານຜູ້ຍິງຫຼາຍ. ຕາມນະໂຍບາຍພາກລັດ - ເອກະຊົນໄດ້ສົ່ງຜົນເຖິງການປົດກະສຽນໃນຫຼາຍໆທາງເລືອກ. ການສຶກສາໃນຫຼາຍໆປະເທດໄດ້ອະທິບາຍໃຫ້ເຫັນເຖິງການປ້ອງກັນເບ້ຍບຳນານແລ້ວມີແຜນການບຳລຸງນ້ຳໃຈ ແຮງງານທີ່ຖຶກປົດກະສຽນ.ຫຼາຍໆບໍລິສັດໃນເຂດອາຊີໄດ້ມີແຜນການຊົດເຊີຍເພື່ອທີ່ຈະບຳລຸງຮັກສານ້ຳໃຈຂອງຜູ້ທີ່ກະສຽນ.ໃນເກົາຫຼີໃຕ້ແມ່ນນຳໃຊ້ເຄື່ອງມືນີ້ຢ່າງແຜ່ຫຼາຍເປັນຕົ້ນ. ເພາະແຮງງານໃນເບື້ອງຕົ້ນໃນອາຊີເປັນຜູ້ອາວຸໂສ ບໍ່ໜ້າເຊື່ອວ່າເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດວຽກຕ້ອນຮັບ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເກີດຜົນຢ່າງສູງ, ຫຸ້ນສ່ວນມີການຮ່ວມມືກັນ ຫຼື ບໍ່ເປັນໄປໄດ້ໂດຍລັດຖະບານ, ບາງທີອາດຈະສົ່ງຜົນຕໍ່ ແຮງານສູງອາຍຸເຊິ່ງສາມາດແກ້ໄຂ້ໄດ້ໂດຍເຝິກຝົນ.

    ສ່ວນໃຫຍ່ລັດຖະບານໄດ້ຕັ້ງກົດການປົດກະສຽນອາຍຸໃນໂລກໄວ້ຢ່າງເດັດຂາດ,ມີການແກ້ໄຂກົດເກນກ່ຽວ ກັບຊົວໂມງການເຮັດວຽກແມ່ນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ສຳລັບແຮງງານຜູ້ສູງອາຍຸເຖີງການປົດກະສຽນໂດຍແຮງງານຊົ່ວ ຄາວ, ບໍ່ມີການເຂັ້ມງວດຜູ້ສູງອາຍຸຫຼາຍເຮັດໃຫ້ອຳນາດການຜະລິດຫຼຸດລົງ. 

ກ່ຽວກັບຄຳສັ່ງການໃຊ້ຄ່າລ້ຽງດູແກ່ຜູ້ກະສຽນອາຍຸທີ່ຕ່ຳລົງໃນບັນດາປະເທດທີ່ພັດທະນາຫຼາຍກວ່າໃນ ປະເທດທີ່ມີການຂະຫຍາຍຕົວຂອງເສດຖະກິດສູງໃນອາຊີມີການຄວບຄຸມໂຄງການ, ການກະສຽນອາຍຸ 50 ເຖິງ 65 ປີ. ການປົດກະສຽນຕ່ຳໃນຄັ້ງທຳອິດໄດ້ສະທ້ອນມີຄວາມຄາດຫວັງໃນຊີວິດຕ່ຳ ແລະ ສຸຂະພາບທີ່ບໍ່ແຂງແຮງໃນປະເທດກຳລັງພັດທະນາ,ແຕ່ວ່າຫຼາຍປະເທດຈະເລີນເຕີບໂຕການປົດກະສຽນຊ້າຄືກັບສຸຂະພາບແລະ ແກ້ໄຂຄວາມຄາດຫວັງໃນຊິວິດ.ໃນສິງກະໂປໄດ້ໄດ້ມີຄວາມຮີບດ່ວນໃນການກະສຽນອາຍຸຈົນ ເຖິງ 55 ປີ. ຈີນ, ຫວຽດນາມ, ປາກຣິດສະຖານ ແລະ ສີລັງກາ ໄດ້ກຳນົດໃຫ້ມີການປົດກະສຽນອາຍຸຊ້າທີ່ສຸດ, ສຳລັບຜູ້ຍິງຫຼາຍ ກວ່າຜູ້ຊາຍ, ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມຄວາມເປັນຈີງແລ້ວໂດຍທົ່ວໄປຜູ້ຍິງຈະອາໃສຍູ່ໄດ້ດົນຫຼາຍ ກ່ວາຜູ້ຊາຍ ແລະ ໃຊ້ເວລາຫຼາຍໃນຕອນເຖົ້າແກ່ປາສະຈາກການຈ້າງງານ ຫຼືຄູ່ຊີວິດເພື່ືອຈັດຫາຫົນທາງ ໃນການອຸດໜູນການເງິນ. ທາງເລຶອກໜຶ່ງ ທີ່ຊັດເຈນໃນການໃຊ້ນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບຂໍ້ບັງຄັບການປົດກະສຽນອາຍຸໄດ້ຂັດອອກເພີ່ມຂື້ນຢ່າງ ສີ້ນເຊີງ. ທາງເລືອກທີ່2 ແມ່ນລະບົບການເລືອກໃຫ້ເງິນຊ່ວຍເຫຼືອໂດຍອາຍຸ ແລະ ທາງເລືອກສ່ວນບຸກຄົນເຖິງກາຍຖອກ ອອກ.

      ເງື່ອນໄຂຂອງແຮງງານທີ່ຕ່ຳ ແລະ ສູງຫຼາຍ, ສຳລັບຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າເລືອກເຮັດວຽກເວລາດົນນານ, ສະນັ້ນຄວາມຄາດຫວັງຜົນປະໂຫຍດໃນເວລາທີ່ມີຊິວິດເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສະເໝີພາບເຊັ່ນ: ການໃຫ້ເງິນຊ່ວຍເຫຼືອ ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ກະຕຸ້ນການເງິນສຳລັບການເຮັດວຽກໄວ ຫຼື ຊ້າ

ລູກຈ້າງມີຄວາມສະໜັກໃຈໃນການຈ້າງງານໜ້ອຍທີ່ສຸດ.ຖ້າຫາກວ່າປະຊາກອນສູງອາຍຸບໍ່ໄດ້ຮັບການ ແກ້ໄຂພື້ນຖານໃນການເຮັດວຽກຊົ່ວຄາວ, ຄວາມເຊື່ອຖືໄດ້ໃນປະສິດທິພາບໃນການເຮັດວຽກຂອງຄົນສູງອາຍຸ ປ່ຽນແປງ, ການໃຫ້ຄ່າຈ້າງເຊິ່ງເຊິ່ງຈະມີສັດສ່ວຫຼາຍ. ໜຶ່ງໃນພື້ນຖານຂອງຜູ້ອາວຸໂສເສັ້ນທາງເລືອກ ໃນການ ຈ້າງງານຈະສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ ແລະ ກຳລັງເພີ່ມຂຶ້ນເຊິ່ງດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງລູກຈ້າງໃນອາຊີບຄືກັບການ ເຕີບໂຕຂອງແຮງງານຊ້າລົງ.

      ການແກ້ໄຂແຕ່ລະທາງເລືອກແມ່ນການຈ້າງງານຊົ່ວຄາວໂດຍສະເພາະແມ່ນດຶງດູດໃຈໃຫ້ແກ່ຜູ້ຍິງ, ບຸກຄົນທີ່ ຍາກຍົກລະດັບຂອງປະຊາກອນຜູ້ອາວຸໂສ. ແມ່ນການສະຫງວນໄວ້ຄືນ ແລະ ການຍົກລະດັບຊາຍ ສະລາໂດຍ ທົ່ວໄປ ແລະ ການຍົກລະດັບການຄອບຄອງ ແລະ ຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງຂອງເທັກໂນໂລຢີ ໃນບ່ອນເຮັດວຽກ.

Family Support Systems. ການສະໜັບສະໜູນຂອງຄອບຄົວ ໃນສັງຄົມຮີດຄອງຂອງອາຊີສ່ວນໃຫຍ່, ການອາໄສຂອງຜູ້ສູງອາຍຸໄດ້ຂະຫຍາຍອອກຫຼາຍເທົ່າ, ຂັ້ນພື້ນຖານໃນການອຸດໜຸນການເງິນໃຫ້ແກ່ເດັກ ແລະ ການດູແລບຸກຄົນ. ປະຈຸບັນນີ້, ການສົ່ງເສີມການສືບ ທອດນຄອບຄົວວັດທະນະທຳກ່ຽວກັບການສຶກສາສະຖິຕິຂອງປະຊາກອນສັງຄົມ ແລະ ການປ່ຽນແປງຂອງເສດະກິດໃນປະເທດທີ່ມີຄວາມອຸດົມສົມບູນໄດ້ຕົກຕ່ຳເປັນໄລຍະເວລາ 16 ປີ. ຜູ້ສູງອາຍຸ ສະໜັບສະໜູນໃຫ້ມີເດັກ 2-3 ຄົນ ແລະ ເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຍ້າຍມາຈາກຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຜູ້ຍິງທີ່ ເຮັດວຽກໂດຍການເພີ່ມຂຶ້ນເປັນຕົວເລກຈຳນວນຫຼາຍ ແລະ ມີເວລານ້ອຍຫຼາຍກ່ວາໃນອະດີດໃນການເບິ່ງ ແຍງຄອບ ຄົວທີ່ສູງອາຍຸຫຼາຍຫົວບໍ່ຈະແຈ້ງ ຫຼື ແມ່ນຫຍັງທີ່ເປັນຄວາມກົດດັນຈະສະໜັບ ສະໜູນລະບົບຄອບຄົວ. ການຂ້າມຜ່ານເຖິງ 1994 ຕາມການລາຍງານຂອງທະນາຄານໂລກ 92% ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸໃນປະເທດໄທ ແລະ ຟີລິປິນ, 83% ໃນປະເທດຈີນ, ແລະ 82% ໃນມາເລເຊຍແມ່ນອາໄສຢູ່ ກັບຄອບຄົວ, ໃນທົດສະວັດປີ 1980 ໃນປະເທດຍີປຸນແມ່ນມີການເຕີບໂຕເສດະກິດສູງອາຍຸ ມີພຽງແຕ່ 69% ຂອງຜ້ສູງອາຍຸອາໄສຍູ່ຄອບຄົວ, ແຕ່ວ່າຄວມສົມດູນນິ້ແມ່ນຈະມີຫຼາຍກ່ວາຍູ່ໃນສະຫະລັດອາເມລິກາ (13%).

       ນະໂຍບາຍສາທາລະນະອາດຈະມີຄວາມໂນມອ່ຽງຄວາມສຳຄັນ ໃນຫຼັກການສະໜັບສະໜູນລະບົບ ຄອບຄົວໃນອານາຄົດ. ລັດຖະບານໄດ້ມີນະໂຍບາຍຫຼາຍເຂົ້າໃນການສະໜັບສະໜູນ, ການລ້ຽງດູ ສຳລັບຄອບ ຄົວຜູ້ສູງອາຍຸ. ໃນປະເທດສິງກະໂປໄດ້ມີການສົ່ງເສີມພໍ່ແມ່ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ, ລັດຖະບານມາເລເຊຍໃຫ້ເວລາຫຼາຍ ແກ່ຄອບບຄົວກັບພາສີໃນການດູແລຜູ້ສູງອາຍຸຈຳນວນໜຶ່ງຂອງຕາເວັນອອກ ແລະ ບັນດາປະເທດອາຊີຕາເວັນ ອອກສຽງໃຕ້ແມ່ນໄດ້ໃຫ້ເງິນຊ່ວຍເຫຼືອແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ ເພື່ອດູແລເປັນມື້ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນຈຸດປະສົງການ ຊ່ວຍເຫຼືອດູແລເດັກນ້ອຍສຳລັບພໍ່ແມ່ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ ແລະ ປະເທດໃນອາຊີ, ສິງກະໂປມີການປັບປຸງນະໂຍບາຍໃຫ້ທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ໃຫ້ມີຄວາມເໝາະສົມໃນການຈັດການ.
      				ການອອບສ່ວນບຸກຄົນ

ການຕິດຕາມການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງປະຊາກອນໃນບັນດາປະເທດໃນອາຊີແມ່ນໄດ້ມີການເພີ່ມຂຶນຢ່າງກະທັນຫັນໃນການອອບ ແລະ ການລົງທຶນໃນປີ 1960 ໃນອັດຕາການລົງທຶນແມ່ນມີຊ້າໃນຫຼາຍປະເທດເຊັ່ນ ຄືກັນ ກັບເກົາຫຼີໃຕ້, ໄທ ປີ1990 ປະເທດເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນມີອັດຕາການລົງທຶນສູງໃນໂລກ(ແຜນວາດ 2 ) ເກີນກ່ວາໄລ ຍະເວລາ 30 ປີ, ການລົງທຶນກັບເປີເຊັນຂອງການເຕີບໂຕຂອງພາຍໃນ GDP ຕ່ຳໃນ ບັງກາລະເທດ ແລະ ປາກຮິດຖານ. ສິ່ງທີ່ບອກເຖິງໄລຍະເວລາຂອງການປົດກະສຽນລາຍໄດ້ສຳລັບບຸກຄົນ.ໃນອັດຕາສ່ວນທີ່ສູງທີ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ການອອມຕາມທັດສະນະສັນນິຖານໃນປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ.ການເພີມຂື້ນຢ່າງກະທັນຫັນໃນການອອມ ແລະ ການລົງທຶນໃນບາງປະເທດໃນອາຊີການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງເສດຖະກິດຢ່າງຄາດບໍ່ເຖິງ. ຜູ້ວາງແຜນນະໂຍບາຍມີທາງເລືອກຫຼາຍໃຫ້ແກ່ການສະໜັບສະໜູນກຳມະກອນເຖິງການອອບກ່ຽວກັບການປົດສະຖຽນ. ສິ່ງໜຶ່ງຂອງການກະກຽມແມ່ນໄດ້ປະກັນຈາກສະຖາບັນການເງິນແຫ່ງຊາດ ແລະ ຄວາມໝັ້ນ ຄົງຂອງການລົງທຶນໃນໄລຍະຍາວ. ສອງການສຸມໃສ່ອັດຕາເງິນເຟີ້ດັ່ງນັ້ນການອອມໃນປະ ຈຸບັນນີ້ຈະບໍ່ຮັກສາ ຄຸນຄ່າຂອງອະນາຄົດໄວ້ເມື່ອເຮົາຕ້ອງການ. ຜູ້ວາງແຜນນະໂຍບາຍເຊິ່ງບໍ່ມີຂອບເຂດຕໍ່ການໃຫ້ເງິນອຸດໜຸນທີ່ສະໜັບສະໜຸນການປົດກະສຽນ, ການ ສະໜັບສະໜຸນໃຫ້ແກ່ກຳມະກອນເຊັ່ນ ແຜນການທີ່ເປັນຮາກຖານຂອງໄວໜຸ່ມທົ່ວໄປໃນການອອມ ແລະ ຕາມ ຄວາມເປັນຈິງແມ່ນກະຕຸ່ນເຮັດໃຫ້ກຳມະກອນມີການອອມ ແລະ ຫຼຸດລົງສຳຫຼັບການປົດກະສຽນຂອງເຂົາເຈົ້າ. PENSION SCHEMES: ແຜນການເຈົ້າຂອງໂຄງການ ໃນລະຫວ່າງ 60 ປີຜ່ານມາ ລັດຖະບານນານາຊາດແມ່ນມີການໃຊ້ຈ່າຍເພີ່ມຂື້ນເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີການວາງ ຫຼັກການໃນໄລຍະເວລາການຮັກສາອາຍຸຂອງພົນລະເມືອງ.ຫຼາຍປະເທດໃນອາຊີໄດ້ມີຮູບແບບການສະໜັບສະໜູນແຜນການສຳຫຼັບຜູ້ສູງອາຍຸ.( ຕາຕາລາງທີ່1 ) ການຈຳກັດການສະໜັບສະໜູນ ຫຼືການຈ້າງງານໃນອະດີດ ຂະໜາດໃຫ່ຍມີພຽງແຕ່ປະເທດ ມາເລເຊຍ, ສິງກະໂປ ແລະ ຍີ່ປຸນທີ່ມີໂຄງການສະໜັບສະໜຸນຂອງສາກົນ. ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ລັດຖະບານໃຫ້ເງິນກອງທຶນແກ່ການອອມສ່ວນບຸກຄົນສຳຫຼັບການປົດກະສຽນຂອງເຂົາເຈົ້າມັນອາດຈະເສຍຫາຍຕໍ່ເງິນຂອງເຂົາເຈົ້າເພາະວ່າການລົງທຶນຕ່ຳ, ລາຍໄດ້ທີ່ຈຳກັດ - ການຫາເງິນ ຫຼື ຂໍ້ຍົກເວັ້ນ ປະສົບການໃນຊ່ວງຊິວິດ ແລະ ການອອມຂອງເຂົາເຈົ້າ. ມີຫຼາຍແຜ່ນການຂອງລັດຕໍ່ເງິນເດືອນທີ່ໄດ້ຮັບຊ້າໃນ ການບໍລິການ ແລະ ປະກອບດ້ວຍບາງສ່ວນທີ່ໄດ້ຮັບການປະກັນແຜນການໃນຊ່ວງເວລາບັນເທົາຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ລາຍໄດ້ບໍ່ມີຄວາມເປັນທຳ. ເຫດການຊຸກເສີນໃນຫຼາຍປະເທດໃນເຂດອາຊີ ໃນຊ່ວງໄວກາງຄົນຢ່າງໃດ ກໍ່ຕາມໄດ້ມີຂໍ້ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງຕໍ່ແຮງກະທົບຂອງເຫດການໃນສ່ວນຂອງປະຊາກອນທີ່ສູງອາຍຸ ລັດຖະບານໃຫ້ເງິນບໍລິຈາກແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ ແລະ ກຳລັງແຮງງານເພີ່ມຂື້ນສູງເກີນໄປມາສູ່ການຕົກຕ່ຳ. ໃນສິງກະໂປ ແລະ ມາເລເຊຍ ລັດຖະບານໄດ້ປະຕິບັດແຜນກ່ຽວກັບການໃຫ້ເງິນອຸດໜູນ. ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ,ເກົາຫຼີໄຕ້ແລະຟີລິບປິນແມ່ນມີແຜນການທີ່ເປັນສ່ວນປະກອບແຕ່ທັງໝົດຂອງການໃຊ້ຈ່າຍແມ່ນ ສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ເປັນໄປໄດ້ສູງໃນລະບົບເງິນແມ່ນສິ່ງທີ່ໂຄສະນາເຮັດໃຫ້ເສດຖະກິດຂະຫຍາຍຕົວໂດຍຍົກລະດັບການອອມລະຫວ່າງປະເທດ.ລະບົບເງິນອຸດໜູນສາມາດກໍ່ໃຫ້ເກີດອັດຕາການໃຊ້ຈ່າຍສູງແຕ່ໃຊ້ຈ່າຍເປັນ ລະບົບເພາະວ່າການບໍລິຈາກບໍ່ແມ່ນການຈ່າຍອອກໄປໃນທັນທີທັນໃດ. ຄຽງຄູ່ກັບການກຳນົດຈຳນວນປະຊາກອນສມາດສົ່ງຜົນປະໂຫຍດໃນການຕັດສິນໃຈກັບຄວາມສົມດຸນທີ່ຖຶກຕ້ອງລະຫວ່າງການໃຊ້ຈ່າຍເງິນ ອຸດໜູນຢ່າງເປັນລະບົບ,ນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວ ແມ່ນສ້າງຄວາມຕຶງຄຽດ ເຖິງການສີ້ນສຸດຂອງບັນຫາໂດຍລັດທະບານຈະໃຫ້ເງິນອຸດໜູນແມ່ນລັດຫຼືເອກະຊົນ ຜູ້ບໍລິຫານເອກະຊົນບາງເທື່ອອາດຫຼາຍກວ່າເພາະວ່າ ການກະກຽມແລະເປົ້າໝາຍກຳໄລຈະສູງຂື້ນ ການປ້ອງກັນຄາມສ່ຽງຈະເກີດຂື້ນຄືການບໍລິຫານລະບົບການເງິນຢ່າງເປັນລະບົບມີການໃຫ້ເງິນອຸດໜູນ ເພາະວ່າຄວາມຢ້ານກັບການໂກງ ແລະ ການຂາດຄຸນສົມບັດເຊັ່ນ: ຖືກບີບຈາກບັນຫາການເມືອງແລະຄວາມບໍ່ໝົັ້ນຄົງຂອງເຄືອງມືລັດຖະບານໂດຍພາກສ່ວນສາທາລະນະ. ການສະຫຼຸບ ຜົນແມ່ນມີຄວາມຍາກຫຼາຍໃນການພັດທະນາແລະໃຊ້ເຄື່ອງມືແກ້ໄຂບັນຫາທາງເສດຖະກິດສຳຫຼັບຜູ້ສູງອາຍຸ ເຊັ່ນ : ມີຫຼາຍແຜນການໄດ້ຖືກຮອງຮັບແຕ່ຍັງມີຄວາມລັງເລລະຫວ່າງການສຶກສາສະຖິຕິຂອງປະຊາກອນ ແລະແນວໂນມຂອງເສດຖະກິດຕົວເມືອງຕ່າງໆໄດ້ມີການໃຊ້ແຜນການໃຊ້ເຄື່ອງມືເຊິ່ງວ່າມີການຂະຫຍາຍຫຼາຍໂດຍບໍ່ຄຳນຶງເຖິງຄວາມຍຸ້ງຍາກ.ການເພີ່ມຂື້ນຂອງປະຊາກອນຢ່າງວ່ອງໄວບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນໃນເຂດອາຊີສົ່ງຜົນໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍ. ໃນຂະນະທີ່ລັດຖະບານສາມາດໃຫ້ເງິນອຸດໜູນແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ ການເມືອງມີແຮງງານເພີ່ມຂື້ນສູງ ມີ ການແກ້ໄຂ ແລະ ເກືອບຈະບໍ່ມີການເຄື່ອນຍ້າຍແຮງງານຜູ້ສູງອາຍຸ.ການແບ່ງແຍການຈຳກັດເພດໃນສະຖານທີ່ ເຮັດວຽກໃນກຸ່ມຈຳນວນຫຼາຍຕໍ່ຜູ້ສູງອາຍຸ,ການເມືອງແມ່ນຕ້ອງການຜົນປະໂຫຍດຈາການສຶກສາ ແລະ ອາຊິບ ການຝຶກຝົນມັນຊ່ວຍສະໜັບສະໜູນໃຫ້ຄອບຄົວແລະໂດຍທົ່ວໄປໃນຊ່ວງໄລຍະເວລາເຖົ້າແກ່ຈະໄດ້ຮັບເງິນອຸດໜູນ ຢ່ງສົມດຸນຈາກໄວໜຸ່ມເຖິງໄວແກ່ຊະລາ.

                                                                                                       ທ ວົງຕາວັນ ເສດຖະສາດ 2009