ເຂັມທິດ
ເຂັມທິດ ແມ່ນອຸປະກອນທີ່ສະແດງ ທິດທາງຫຼັກ ທີ່ໃຊ້ໃນ ການນໍາທາງ ແລະທິດທາງພູມສາດ. ໂດຍທົ່ວໄປມັນປະກອບດ້ວຍເຂັມແມ່ເຫຼັກຫຼືອົງປະກອບອື່ນໆ, ເຊັ່ນ: ບັດເຂັມທິດຫຼື ເຂັມທິດເພີ່ມຂຶ້ນ, ເຊິ່ງສາມາດ pivot ເພື່ອຈັດວາງຕົວຂອງມັນເອງກັບ ພາກເຫນືອຂອງແມ່ເຫຼັກ. ວິທີການອື່ນໆອາດຈະຖືກນໍາໃຊ້, ລວມທັງ gyroscopes, magnetometer, ແລະເຄື່ອງຮັບ GPS. ໃນບັນດາ ສິ່ງປະດິດສ້າງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ສີ່ຢ່າງ, ເຂັມແມ່ເຫຼັກໄດ້ຖືກປະດິດສ້າງຄັ້ງ[1] ປະກອນສໍາລັບ ການທໍານາຍ ໃນໄລຍະຕົ້ນຂອງລາຊະ ວົງ Han ຂອງຈີນ (ຕັ້ງແຕ່ປີ 206 ກ່ອນຄ. ສະຕະວັດທີ 11. ການນໍາໃຊ້ຄັ້ງທໍາອິດຂອງເຂັມທິດທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນ ເອີຣົບຕາເວັນຕົກ ແລະ ໂລກອິດສະລາມ ເກີດຂຶ້ນໃນປະມານ 1190.[2]
ອ້າງອີງ
ດັດແກ້- ↑ "https://archive.org/details/fundamentalsgeop00will". Fundamentals of Geophysics.
{{cite book}}: External link in|chapter= - ↑ Compass.