ລູກ​ລະ​ເບີດ ​ເປັນ ​ອາ​ວຸດ​ລະ​ເບີດ ​ທີ່​ໃຊ້ ​ປະຕິ​ກິ​ລິ​ຍາ​ exothermic ຂອງ ​ວັດ​ຖຸ​ລະ​ເບີດ ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ການ​ປ່ອຍ ​ພະ​ລັງ​ງານ ​ຢ່າງ​ກະ​ທັນ​ຫັນ​ທີ່​ສຸດ​ແລະ​ຮຸນ​ແຮງ​. ການລະເບີດ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຕົ້ນຕໍໂດຍຜ່ານ ຄວາມກົດດັນທາງກົນຈັກ ທີ່ສົ່ງຜ່ານທາງດິນແລະບັນຍາກາດ, ຜົນກະທົບແລະການເຈາະຂອງລູກປືນທີ່ມີຄວາມກົດດັນ, ຄວາມເສຍຫາຍຂອງຄວາມກົດດັນ, ແລະຜົນກະທົບທີ່ເກີດຈາກການລະເບີດ.[1] ລະ​ເບີດ​ໄດ້​ຖືກ​ນໍາ​ໃຊ້​ນັບ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ທີ 11 ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ໃນ ​ອາ​ຊີ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​.[2]

  1. "https://archive.org/details/forensicscience00emba". Forensic Science. {{cite book}}: External link in |chapter= (help)
  2. The Hutchinson Dictionary of Ancient and Medieval Warfare.
ລະເບີດລູກປືນ ເຫຼັກທີ່ມີຟິວໄມ້ຈາກປີ 1580