ທິດສະດີສົມທຽບ
ທິດສະດີການສົມທຽບ ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວກວມເອົາສອງທິດສະ ດີຟີຊິກ ທີ່ຕິດພັນກັນໂດຍ ແອລເບີຣີ ອີນສະໄຕນ໌: ຄວາມສຳພັນພິເສດ ແລະ ຄວາມສຳພັນທົ່ວໄປ, ສະເໜີ ແລະຕີພິມໃນປີ 1905 ແລະ 1915 ຕາມລໍາດັບ.[1] ຄວາມສຳພັນພິເສດໃຊ້ໄດ້ກັບທຸກປະກົດການທາງກາຍະພາບໃນເວລາທີ່ບໍ່ມີ ແຮງໂນ້ມຖ່ວງ. ຄວາມສຳພັນທົ່ວໄປອະທິບາຍກົດເກນແຮງໂນ້ມຖ່ວງ ແລະ ຄວາມສຳພັນຂອງມັນກັບກຳລັງຂອງທຳມະຊາດ.[2] ມັນໃຊ້ໄດ້ກັບອານາຈັກ cosmological ແລະ astrophysical, ລວມທັງດາລາສາດ.[3]
ທິດສະດີໄດ້ຫັນປ່ຽນ ທິດສະດີຟີຊິກ ແລະ ດາລາສາດ ໃນລະຫວ່າງສະຕະວັດທີ 20, ແທນທີ່ ທິດສະດີກົນຈັກ ທີ່ມີອາຍຸ 200 ປີທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍ Isaac Newton ຕົ້ນຕໍ.[3][4][5] ມັນໄດ້ນໍາສະເຫນີແນວຄວາມຄິດລວມທັງ spacetime 4 ມິຕິລະພາບ ເປັນຫນ່ວຍງານທີ່ເປັນເອກະພາບຂອງ ອາວະກາດ ແລະ ເວລາ , ຄວາມສໍາພັນຂອງການພ້ອມກັນ , ການຂະຫຍາຍເວລາ kinematic ແລະ gravitational, ແລະ ການຫົດຕົວຂອງຄວາມຍາວ . ໃນຂົງເຂດຟີຊິກ, ການພົວພັນປັບປຸງວິທະຍາສາດຂອງ ອະນຸພາກປະຖົມ ແລະການພົວພັນພື້ນຖານຂອງພວກເຂົາ, ຄຽງຄູ່ກັບການນໍາໃຊ້ໃນ ອາຍຸ nuclear . ດ້ວຍການສົມທຽບກັນ, ຍານອາວະກາດ ແລະ ຟິສິກດາລາສາດ ໄດ້ຄາດຄະເນປະກົດ ການດາລາສາດ ທີ່ພິເສດເຊັ່ນ ດາວ neutron, ຂຸມດໍາ, ແລະ ຄື້ນຄວາມໂນ້ມຖ່ວງ.[3][5]
ເອກະສານອ້າງອີງ
ດັດແກ້- ↑ Relativity: The Special and General Theory
- ↑ Einstein. "Time, Space, and Gravitation", 28 November 1919
- ↑ 3.0 3.1 3.2
Relativity. Cite error: Invalid
<ref>tag; name "relativity" defined multiple times with different content - ↑ Cite error: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedspacetime - ↑ 5.0 5.1 Fitzgerald–Lorentz contraction.