ກໍາລັງນິວເຄລຍ

ຜົນບັງຄັບໃຊ້ນິວເຄລຍ (ຫຼື ປະຕິສໍາພັນນິວເຄລຍ - ນິວເຄລຍ, ກໍາລັງທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ເຫຼືອ, ຫຼື, ໃນປະຫວັດສາດ, ຜົນບັງຄັບໃຊ້ນິວເຄລຍທີ່ເຂັ້ມແຂງ ) ແມ່ນກໍາລັງທີ່ປະຕິບັດລະຫວ່າງ ຮາດຣອນ, ສັງເກດເຫັນທົ່ວໄປທີ່ສຸດລະຫວ່າງ ໂປຣຕອນ ແລະ ນິວຕຣອນ ຂອງ ອະຕອມ. ນິວຕຣອນ ແລະ ໂປຣຕອນ, ທັງສອງ nucleon, ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກກໍາລັງນິວເຄຼຍເກືອບຄືກັນ. ເນື່ອງຈາກໂປຣຕອນມີຄ່າ +1 e, ພວກເຂົາເຈົ້າປະສົບກັບ ຜົນບັງຄັບໃຊ້ໄຟຟ້າ ທີ່ມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະຍູ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຫ່າງ, ແຕ່ໃນໄລຍະສັ້ນ, ຜົນບັງຄັບໃຊ້ນິວເຄລຍທີ່ດຶງດູດແມ່ນມີຄວາມເຂັ້ມແຂງພຽງພໍທີ່ຈະເອົາຊະນະຜົນບັງຄັບໃຊ້ electrostatic ໄດ້. ກໍາລັງນິວເຄລຍຜູກມັດນິວເຄລຍເຂົ້າໄປໃນ ນິວເຄລຍຂອງປະລໍາມະນູ.

ບັງຄັບ (ເປັນຄູນຂອງ 10000 N ) ລະຫວ່າງສອງ nucleon ເປັນຫນ້າທີ່ຂອງໄລຍະຫ່າງທີ່ຄິດໄລ່ຈາກທ່າແຮງ Reid (1968). ສະປິນຂອງນິວຕຣອນ ແລະ ໂປຣຕອນແມ່ນສອດຄ່ອງກັນ, ແລະພວກມັນຢູ່ໃນສະຖານະ S angular momentum. ແຮງດຶງດູດ (ລົບ) ມີຈຸດສູງສຸດຢູ່ທີ່ໄລຍະຫ່າງປະມານ 1 fm ທີ່ມີກໍາລັງປະມານ 25000 ນ . ອະນຸພາກຫຼາຍໃກ້ກວ່າໄລຍະຫ່າງຂອງ 0.8 fm ປະສົບກັບຜົນບັງຄັບໃຊ້ທີ່ໜ້າລັງກຽດ (ທາງບວກ) ຂະໜາດໃຫຍ່. ອະນຸພາກທີ່ແຍກອອກດ້ວຍໄລຍະຫ່າງຫຼາຍກວ່າ 1 fm ຍັງຄົງຖືກດຶງດູດ (ທ່າແຮງ Yukawa), ແຕ່ຜົນບັງຄັບໃຊ້ຫຼຸດລົງເປັນຫນ້າທີ່ exponential ຂອງໄລຍະທາງ.

ພະລັງງານທີ່ມີທ່າແຮງທີ່ສອດຄ້ອງກັນ (ໃນຫົວຫນ່ວຍຂອງ MeV) ຂອງສອງ nucleon ເປັນຫນ້າທີ່ຂອງໄລຍະທາງທີ່ຄິດໄລ່ຈາກທ່າແຮງ Reid. ທ່າແຮງທີ່ດີມີຕໍາ່ສຸດທີ່ໄລຍະຫ່າງປະມານ 0.8 fm. ດ້ວຍ nucleons ທີ່ມີທ່າແຮງນີ້ສາມາດຖືກຜູກມັດດ້ວຍ "ພະລັງງານຜູກມັດ".