ການສູ່ຂວັນ: Difference between revisions
Content deleted Content added
ແຖວ 11:
== ປະຫວັດ ==
ມີບາງທ່ານກ່າວວ່າພິທີການບາສີ-ສູ່ຂວັນນີ້ໄດ້ຮັບອິດທິພົນມາຈາກຄະຕິຄວາມເຊື່ອຂອງພຼາມ, ເຊິ່ງຂໍ້ນີ້ບໍ່ເປັນຄວາມຈິງ, ເພາະມີຫຼັກຖານຈາກນັກຊ່ຽວຊານຢັ້ງຢືນວ່າການສູ່ຂັວນ-ບາສີນີ້ເປັນຮິດຄອງອັນ
ດັ້ງເດີມຂອງຊົນຊາດໄຕ-ລາວ ທີ່ມີມາຕັ້ງແຕ່ປະຫວັດຂຸນບູຣົມພຸ້ນ ສະໄໝອານາຈັກອ້າຍລາວໜອງແສແລະນິທານນໍ້າເຕົ້າປຸງກໍໄດ້ກ່າວເຖິ່ງການສູ່ຂວັນ-ການຜູກແຂນເຊິ່ງມັນເກີດມາກ່ອນທີ່ສາດສະ
ໜາພຸດຈະເຂົ້າມາລາວຫຼາຍສັດຕະວັດ ແລະປັດຈຸບັນຍັງກໍມີຫຼາຍຊົນຊາດທີ່ຍັງປະຕິບັດຕາມແບບດັ້ງເດີິມຢູ່ເຊັ່ນເຜົ່າໄຕດໍາໄຕແດງໄຕສຸງແລະອື່ນໆ ເພາະຊົນເຜົ່າເຂົາເຈົ້າຍັງເຊື່ອຜີຟ້າຜີແຖນຢູ່ ເຮົາຈະ
ເຫັນໄດ້ໃນຊົນນະບົດທີ່ມີບັນດາຊົນຊາດເຫຼົ່ານີດໍາລົງຊີວິດຢູ່, ສໍາຫຼັບຊົນເຜົ່າລາວລຸ່ມແມ່ນຊົນຊາດທີ່ຢູ່ໃນເມືອງມີຄວາມຈະເລີນມີການປ່ຽນແປງຕລອດເວລາຈຶ່ງມີການປະຍຸກແລະມີການພັດທະນາມາ
ຕລອດ ໂດຍສະເພາະໃນຍຸກຫ້າຫົກຮ້ອຍປີມານີ້ທີ່ລາວເຮົາໄດ້ຮັບອິດທິພົນທາງສາດສະໜາພຼາມແລະສາດສະໜາພຸດເຂົ້າມາຈຶີງມີການນໍາເອົາຄວາມເຊື່ອໃໝ່ນີ້ມາປະສົມໃສ່, ເຊິ່ງການສູ່ຂວັນແຕ່ກ່ອນ
ນັ້ນມີແຕ່ພາເຂົ້າທີ່ໃສ່ຂອງກິນແລະໝາກໄມ້ ດອກໄມ້ແນວທີ່ເຫັນແລ້ວພາໃຫ້ຈະເລິນຕາຈະເລີນໃຈ ພາໃຫ້ເກີດຄວາມຮູ້ສິກທີ່ດີ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງເອີ້ນເຄື່ອງອອຍເອົາຂັວນມາສູ່ຄີງ ແລະການມັດແຂນຫຼື
ວ່າການຜູກແຂນນີ້ກໍແມ່ນເກີດມາແຕ່ກ່ອນພຸ້ນຄືກັນຕໍ່ມາຈຶ່ງມີການພັດທະນາຂຶີນສອງຍຸກຄື (1) ຍຸກສະໄໝຂອງເຈົ້າຟ້າງຸມນໍາເອົາພຣະພຸດທະສາດສະໜາເຂົ້າມາລາວຈິ່ງຄວາມເຊື່ອທາງພຸດສາດສະ
ໜາເຂົ້າມາປະສົມ (2)ຍຸກຕໍ່ມາແມ່ນສະໄໝຂອງພຣະເຈົ້າວິຊຸນນະລາດ (ພຣະເຈົ້າວິຊຸນຣາຊ) ພຣະອົງເປັນກະສັດທີ່ມີສັດທາແລະຄວາມຮູ້ທາງທັມສູງ ຈຶ່ງໄດ້ພັດທະນາພິທີການໃຫ້ງົດງາມຂຶ້ນແລະມີລັກສະ
ນະເຂັດຢໍາຂຶ່ນເຊັ່ນແຕ່ງແລະແປງຄໍາສູດຂວັນໃໝ່ໂດຍການແກ້ໄຂປັບປຸງຂອງທີ່ໃຊ້ໃນຍຸກຂອງເຈົ້າຟ້າງຸມໃຫ້ມ່ວນຂຶ້ນໃຫ້ດີຂຶ້ນແລະໃຫ້ສ້າງພາຂວັນທີ່ມີໝາກເບັງຂຶ່ນໂດຍເອົາຄະຕິຄວາມເຊ່ື່ອທາງພຣະ
ພຸດທະສາດສະໜາເຂົ້າມາປະສົມໃສ່ ໝາກເບັງເປັນສັນຍາລັກຂອງຈັກແກນກາງຂອງຈັກກະວານທີ່ມີຊື່ວ່າພຣະເຂົາສຸເມນ(ສຸເມຣຸຣາຊ) ແລ້ວມີພູເຂົາບໍລິວານອ້ອມ 7 ຊັ້ນທີ່ເອີ້ນວ່າເຂົາສັດຕະບໍລິພັນ ແວດລ້ອມ, ທັງ4ທິດຂອງຈັກກະວັນມີ 4 ທະວິບອ້ອມພູເຂົາສູເມນຢູ່ ມີລະບົບສຸລິຍາອັນດຽວທີ່ຖືກຈໍາລອງມາເປັນທຽນໄຊປັກໄວ້ຍອດໝາກເບັງ, ສ່ວນຂອງກິນໃສ່ພາຂວັນເພິ່ນກໍພາໃຫ້ໃສ່ແຕ່ໄກ່ກັບໄຂ່
ໝາກໄມ້ເປັນຫຼັກ ເຫຼົ້າກ້ອງໄຂ່ໜ່ວຍ ເພາະບໍ່ຢາກໃຫ້ຂ້າສັດໃຫຍ່ສັດສີ່ຕີນເຊັ່ນວ່າງົວຄວາຍເປັນຕົ້ນ, ແລະເນື່ອງດ້ວຍສັງຄົມຊົນຊາດລາວລຸ່ມເປັນຊົນຊັ້ນນໍາໃນສັງຄົມແລະມີການແບ່ງຊັ້ນຄົນມີການ
ແບ່ງຖານະເຊັ່ນກະສັດ ເຈົ້ານາຍດັ່ງນັ້ນ ຄໍາວ່າ“ບາສີ”ກໍຈຶ່ງເກີດຂຶ້ນເພື່ອເປັນການໃຫ້ກຽດໃຫ້ຄວາມນັບຖືຈຶ່ງເປັນພິທີທີ່ເລີດກວ່າຄົນທົ່ວໄປ ສໍາຫຼັບໝໍພອນກໍຈະຕ້ອງເປັນພຼາມທີ່ເປັນຄົນດີມີຄົນນັບຖື
ມີສິນມີທໍາຄໍາປາກຄໍາພອນກໍຈຶ່ງຈະເຂັດຈະຢໍາດັ່ງນີ້ເປັນຕົ້ນ, ສ່ວນປະຊາຊົນທໍາມະດາກໍເອີ້ນວ່າ“ສູ່ຂວັນ-ຜູກແຂນ”ແຕ່ກໍມີພາຂວັນຄືກັນ ໝໍພອນກໍອຸປະໂຫຼກເອົາເຖົ້າຫຼືໜຸ່ມກໍໄດ້, ສໍາຫຼັບບັນດາຊົນ
ເຜົ່າທີ່ຍັງເຮັດຕາມຮີດຄອງແຕ່ເກົ່າຢູ່ນັ້ນກໍຈະບໍມີໝາກເບັງ ມີແຕ່ພາຂັວນແລະຕົ້ມໄກ່ ຫົວໝູ, ຜູ່ສູດຂວັນຫຼືຮ້ອງຂວັນນັ້ນກໍບໍ່ຈໍາກັດຈະເປັນຍິ່ງຫຼືຊາຍກໍໄດ້, ແຕ່ສັງຄົມປັດຈຸບັນ ການບາຍສີ-ສູຂວັນ
ບໍ່ຄ່ອຍແບ່ງແຍກກັນປານໃດທັງຄົນທໍາມະດາສາມັນແລະເຈົ້ານາຍກໍເອີ້ນວ່າເຮັດບາສີຄືກັນໄດ້. ( ໂດຍ: ລ໑໑ ) ( 14-ຕລ. 2019 )
<br />
| |||