ພຸດທະສາດສະໜາ: Difference between revisions

ພຣະພຸດທະສາດສະຫນາພະພຸດທະສາສະຫນາ ເປັນສາດສະຫນາທີ່ຖືກຄົ້ນພົບໂດຍເປັນສາສະຫນາທີ່ຖືກຄົ້ນພົບໂດຍ[[ພຣະໂຄດົມສັມມາສັມພຸດທະເຈົ້າ]] ກ່ອນຄຣິດຕະສັກກະລາດ ໕໔໓ ປີ ທີ່[[ປະເທດອິນເດຍ]]. ພຣະນາມເດີມຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າມີພຣະນາມວ່າພະນາມເດີມຂອງພະພຸດທະເຈົ້າມີພະນາມວ່າ [[ສິດທັດຖະ]] ແປວ່າ ຜູ້ມີຄວາມສຳເລັດທຸກປະການ. ພຣະອົງເປັນພຣະຮາຊໂອຣົດຂອງພະອົງເປັນພະລາຊະໂອຣົດຂອງ[[ພຣະເຈົ້າສຸດໂທທະນະພະເຈົ້າສຸດໂທທະນະ]] ແລະພຣະມະເຫສີມີນາມວ່າແລະພະມະເຫສີມີນາມວ່າ [[ສີຣິມະຫາມາຍາ]]ແຫ່ງ[[ກຸງກະບີລພັດກຸງກະບີນລະພັດ]](ປັດຈຸບັນເປັນດິນແດນປະເທດເນປານ)

ສາດສະນາພຸດເປັນສາດສະຫນາຂອງທ່ານຜູ້ຮູ້ສາສະຫນາພຸດເປັນສາສະຫນາຂອງທ່ານຜູ້ຮູ້ ຄຳວ່າພຸດທະສາດສະຫນາຄຳວ່າພຸດທະສາສະຫນາ ມາຈາກຄຳວ່າ "ພຸດທະ" ແປວ່າ ຮູ້, ຕື່ນ, ເບີກບານ. ສະນັ້ນ, ພຣະພຸດທະສາດສະຫນາຈຶ່ງເປັນສາດສະຫນາຂອງຜູ້ຮູ້ພະພຸດທະສາສະຫນາຈຶ່ງເປັນສາສະຫນາຂອງຜູ້ຮູ້, ຜູ້ຕື່ນ, ຜູ້ເບີກບານ.

ຈຸດສູງສຸດຂອງພຣະພຸດທະສາດສະຫນາຄືຈຸດສູງສຸດຂອງພະພຸດທະສາສະຫນາຄື '''"ຄວາມດັບບໍ່ເຫລືອແຫ່ງເຊື້ອ"''' ຄວາມສິ້ນໄປເຊິ່ງ[[ອາສະວະ]] ຄື[[ກິເລດ]]ທີ່ຫມັກດອງຢູ່ໃນຂັນທະສັນດານຂອງ[[ປຸຖຸຊົນ]]ທັງຫລາຍ ບໍ່ວຽນວ່າຍຕາຍເກີດໃນໂລກທັງສາມອີກ ເພິ່ນເອີ້ນວ່ານິບພານ

ການຈະເຂົ້າເຖິງເຊິ່ງຄວາມດັບບໍ່ເຫລືອແຫ່ງເຊື້ອນີ້ ຄື[[ນິບພານ]]ນີ້ ຕ້ອງເປັນໄປຕາມຫລັກແຫ່ງ '''[[ສີລສີນ]] [[ສະມາທິ]] [[ປັນຍາ]]'''ທີ່ອົງສົມເດັດພຣະສັມມາສັມພຸດທະເຈົ້າທີ່ອົງສົມເດັດພະສັມມາສັມພຸດທະເຈົ້າ ໄດ້ຊົງຄົ້ນພົບ ແລະນຳມາເຜີຍແຜ່ໃຫ້ກັບເຫລົ່າສັດທັງຫລາຍທີ່ວຽນວ່າຍຕາເກີດໃນ[[ສັງສາຣະວັດ]]

ຫລັກທັມຄຳສອນທາງພຸດທະສາດສະຫນາຫລັກທັມຄຳສອນທາງພຸດທະສາສະຫນາ ໄດ້ຖືກບັນທຶກຮວບຮວມໄວ້ໃນຄຳພີຊື່ [[ພຣະໄຕຣປິດົກ]] ອັນປະກອບໄປດ້ວຍ “[[ພຣະສູດ]]” ຄື ຄວາມຮູ້ໃນສັຈທັມຕ່າງໆຄວາມຮູ້ໃນສັດຈະທັມຕ່າງໆ ທີ່[[ພຣະພຸດທະເຈົ້າພະພຸດທະເຈົ້າ]]ຊົງໄດ້[[ຕຣັສຮູ້ຕັດສະຮູ້]]ໄດ້ດ້ວຍພະອົງເອງ ແລ້ວນຳມາສະແດງແກ່ຊາວໂລກ ກັບ “[[ພຣະວິໄນພະວິໄນ]]” ຄືຂໍ້ບັງຄັບຕ່າງໆ ທີ່ຊົງບັນຍັດໄວ້ສຳຫລັບຜູ້ທີ່[[ບວດ]]ເປັນສາວົກໃນສາດສະຫນານີ້ເປັນສາວົກໃນສາສະຫນານີ້ ຜູ້ຖືກເອີ້ນວ່າ [[ພຣະພິກສຸສົງພະພິກສຸສົງ]] (ຊາຍ) ແລະ [[ພຣະພິກສຸນີສົງພະພິກສຸນີສົງ]] (ຍິງ) ແລະ ພຣະອະພິທຳພະອະພິທຳ

ພຣະພຸດທະເຈົ້າພະພຸດທະເຈົ້າ ໄດ້ເລີ່ມອອກເຜີຍແຜ່ຄຳສອນດັງກ່າວໃນພູມິພາກທີ່ເປັນປະເທດ[[ອິນເດຍ]]ໃນປັດຈຸບັນ ຕັ້ງແຕ່ເມື່ອ 45 ປີກ່ອນ[[ພຸດທະສັກກະລາດ]] ປັດຈຸບັນ ສາດສະຫນາພຸດໄດ້ມີການຖືກເຜີຍແຜ່ທົ່ວໄປໃນທົ່ວ

[[ໝວດ:ພຸດທະສາດສະໜາພຸດທະສາສະໜາ]]